برج عاج نشینان فرهنگ حاکم صد

برج عاج نشینان فرهنگ حاکم صد ساله را نه گوش شنوایی ونه چشم بینایی گمان است، تا سرزمین رکورددار بدبختی ونکبت را آنگونه که هست نظاره گر باشند، وداد اسیران فرهنگ حاکمشان را بشنوند . آغاز گر شاهنامه که دقیقی باشد از بد روزگار به دست معشوق هم جنسش وطن آریایی را وداع میکند، و فردوسی به امر شعوبیه دست به کار نا تمام ، وبه هنگام پیری توبه واستفغارو پشیمانی وافسوس. گرچه مریدان امروزش انتخابی عمل میکنند و با ندامت پیرشان کاری ندارند . حاصل این دین جدید که کتابش شاهنامه وپیغمبرش کوروش و امتش مرکز گرایان پارسی وپاسداران فرهنگ حاکم پارسی ست، غیر از متلاشی شدن زندان مردمان در بند ودر زنجیر ویرانسرای ایران نیست . آنان که جشن سهراب کشان دارند هنوز در جهالت خون وجنون و خیالات بیمارشان بسر میبرند، وبا خود بزرگ بینی فزونشان آتش کین ونفرت را فروزانتر میکنند؛ ولی غافل از اینکه از امروز بازنده اند .