در پاسخ این سئوال که اگر شما
آ. ائلیار
در پاسخ این سئوال که اگر شما به جای بلوچها بودید چکار میکردید؟ راه درست: 1- کوشش در آگاهی جوانان- زنان- کارگران و دیگر زحمتکشان یدی و فکری. 2- سازماندهی آنان 3- تدارک اعتراضات جمعی و مردمی. 4- ایجاد پیوند و همبستگی با دیگر نقاط ایران. 5- سازماندهی حرکات جمعی و مردمی در پیوند با دیگر نقاط. 6- حرکات اعتراضی همزمان با دیگر مردمان تحت تبعیض و زخم خورده. 7-- تدارک خیزش سراسری . چنین است مسیر مبارزه - نه انتقام جویی. و تحسین آن. مسیر درست هزینه دارد- کند پیش میرود- ولی آینده ساز و رهایی بخش است. از این راه می توان در ایران و جهان دفاع کرد ولی ترور و انتقام جویی لحظه ای قابل دفاع نیست و با مبارزه ی اصولی بیگانه است.
در مریوان اعتراض عمومی ترتیب داده شد. در کردستان عزای عمومی میخواهند پیش ببرند. اینها همه بر پایه آگاهی و سازماندهی ممکن میگردد. آیا بهتر نبود بلوچها نیز در این مسیر آماده شده و با کردستان همراه میشدند؟ آیا بهتر نبود آذربایجان و دیگر جاها در همبستگی با این حرکات به حرکت در میامدند؟ آیا بهتر نیست تهران در آزادی زندانیان سیاسی و محکوم کردن اعدامها همراهی میکرد؟ بدیهی ست که پاسخ مثبت است. ولی از کدام راه باید چنین تدارکاتی پیش برده شود؟ از راه «خشونت و اننقام جویی یا از راه مدنی؟