حرف حساب جواب ندارد.حق با اقای محسن کردی است .تجربه تلخ انقلاب و نقش سازمانهای سیاسی بما نشان داد که نبریده نیاید گز کرد.دزد سومی بنام روحانیت با سابقه هزار چهارصد سال فریب و غدعه اجازه نمیداد عده ای چمدان بدست از لیپزیک و یا چند جوان چریک و دنیا ندیده قدرت را از ان خود کنند.هنوز هم در تقلای کسب قدرت سازمان های سیاسی به هر وسیله ای مشروع و نا مشروع متوسل میشوند.اری ما فریب خوردیم و بهای ان فریب را اکنون با دوری از وطن و از دست دادن هزاران هموطن خود چه در زندان های نظام و چه د رمیادین جنگ پرداخته ایم. بهترین و الاترین فرزندان این کشور در در درون احزاب و سازمانهای سیاسی جان خود را برای یک فریب فدا کردند و نیازی به این همه ویرانی و گشتار ها نبود اگر چراغ عقل و حس مسئولیت میبود.بله ما ایران را برای سرنگونی نظام سابق ویران کردیم و این خود گناهی بس بزرگ
ایا میخواهیم ایران میدان تاخت و وتاز گروهای مخالف شود و شرائطی مانند کشور های همسایه بوجود اید؟
به خطا تصور نشود که دفاع از نظام بی اخلاق و ویرانگر اسلامی است خیر انتقاد به استبداد خودی و بی برنامگی است.