بهتر بود مي نوشتي، ما حاصل یک
کیانوش توکلی
بهتر بود مي نوشتيد، «ما حاصل یک زخم مشترک بوديم» ، عصر و زمانه آوانگارد ها و پیشرو ها و پیش گام ها ،خيلي وقته بسر آمده ست، عصر ديجتال- كلوبال سي سأله شد، آنها در خوابند. جایگاه روشنفکران و انتئکتوئل ها در واقع نقشی واسط بین مردم و حکومت است ه در این عصر کار نخبگان و کارشناسان ؛ ساده سازی مقولات پیجیده ، برای مردم عادی ست . در گذشته فدایی ، مجاهد ، توده ای و روحانیت مبارز قبل از انقلاب و اکنون مشروطه خواه ، سلطنت طلب و اصلاح طلب دیگر دارای آن نقش پیشاهنگ و آوانگار را ندارند
اینکه گفته شد:«دست هایم را بگیر
و کینه ها را به خاک بسپار
این کینه ها رشته های اتحاد ما را پوسانده اند
و ما را در تاریکی نادانی
گروگان گرفته اند!
دست هایم را بگیر»
واقیعت احزاب سنتی و اینها که نام برده اید برپایه کینه و نفرت به دگر اندیشان بنا شده بوددر حالی که سیاست نه دشمن دائمی ونه دوست دائمی دارد . سیاست ،علم است در حالی که سیاست احزاب و جریانات سنتی کاری به سیاست علمی ندارند.
و کینه ها را به خاک بسپار
این کینه ها رشته های اتحاد ما را پوسانده اند
و ما را در تاریکی نادانی
گروگان گرفته اند!
دست هایم را بگیر»
واقیعت احزاب سنتی و اینها که نام برده اید برپایه کینه و نفرت به دگر اندیشان بنا شده بوددر حالی که سیاست نه دشمن دائمی ونه دوست دائمی دارد . سیاست ،علم است در حالی که سیاست احزاب و جریانات سنتی کاری به سیاست علمی ندارند.