دوستان گرامی، یکی از بهانه
تبریزی
عنوان مقاله:
زنده باد کمونیسم
دوستان گرامی، یکی از بهانه های خنده دار رژیم دژخیمان و شکنجه گران پس از سه برابر شدن بهای ماکارونی در بیست و چهار ساعت (که برابر است با سیصد درصد تورم در بیست و چهار ساعت!) واردات گندم .....
..... است! از یک سو گردانندگان رژیم ولایت فقیه با آب و تاب فراوان می گویند که ایران در کاشت و فراوری گندم به خودکفائی رسیده است و از سوی دیگر با این بهانه که واردات گندم با ارز یارانه ای انجام می شود و آرد به دست آمده با این گندم به کشورهای دیگر قاچاق می شود بهای ماکارونی را در بیست و چهار ساعت به سه برابر افزایش داده اند! روشن است که این رژیم اگر یک روز دروغ نگوید فردا نفس کشیدن را از یاد خواهد برد!
این رژیم دوزخی که اقتصاد آن بر پایه سرمایه داری از نوع کلپتوکراسی است اگر درباره ماکارونی این دروغ خنده دار را می بافد پس درباره رب گوجه فرنگی و گوشت و شیر و ماست و پنیر و قند و شکر و روغن و برنج و ..... چه پاسخی دارد؟
اما حتی اگر ما سخن رژیم ولایت فقیه را که اقتصاد آن بر سرمایه داری استوار است درباره واردات و صادرات بپذیریم این پرسش پیش می آید که سودی که هم از واردات و هم از صادرات کالاهای گوناگون به دست می آید به جیب چه کسانی ریخته می شود؟ پاسخ روشن است و آن این است که این سود به جیب زرسالاران و سرمایه داران ریخته می شود!
بررسی صادرات و واردات در دو سیستم اقتصادی سرمایه داری و کمونیستی می تواند ما را به فهم ناهمسانی های این دو سیستم و سودبخشی اقتصاد کمونیستی برای مردم یک سرزمین برساند.
در ساختار اقتصادی سرمایه داری واردات و صادرات در دست زرسالاران بخش خصوصی است، در این ساختار اقتصادی کالاهای گوناگون یک سرزمین که ساخته شدن و فراوری آنها به دست کارگران و رنجبران و دهقانان گرسنه ای است که مانند جانوران از بام تا شام کار می کنند تا جیب های کارخانه داران رژیم سرمایه داری پر شوند به دست سرمایه داران بخش خصوصی به کشورهای دیگر فروخته می شوند که سود به دست آمده از فروش آن کالاها نیز به جیب سرمایه داران و زرسالاران بخش خصوصی ریخته می شود و به کارگران و رنجبران و دهقانان گرسنه از این سودها چیزی نمی رسد!
از سوی دیگر هنگام واردات کالا از کشورهای دیگر باز هم زرسالاران بخش خصوصی سیستم سرمایه داری کالاهائی را از کشوری خریده و به کشوری دیگر می برند و سود به دست آمده از فروش آن کالاها باز هم به جیب زرسالاران و سرمایه داران بخش خصوصی ریخته می شود!
همچنان که آشکارا دیده می شود هنگام فروش کالاهای یک کشور به کشوری دیگر به دست زرسالاران بخش خصوصی سودی که می توانست از آن کارگران و رنجبران و دهقانان باشد به جیب مفت خورهای بخش خصوصی ریخته می شود و هنگام خرید کالاهای یک کشور و فروش آنها باز هم درآمد کارگران و رنجبران و دهقانان گرسنه ای که مانند جانوران از بام تا شام کار می کنند برای خریدن کالاهای کشورهای دیگر هزینه می شود و باز هم سود به دست آمده از فروش آن کالاها به جیب سرمایه داران مفت خور بخش خصوصی ریخته می شود!
در اقتصاد کمونیستی سود به دست آمده از صادرات کالاهای یک سرزمین به همه مردم می رسد چون دولت کمونیستی به نمایندگی از مردم آن کالاها را به کشورهای دیگر می فروشد و سود فروش نیز به همه مردم می رسد و هنگام خرید کالا از کشورهای دیگر تنها هزینه خرید آن کالا بدون سود از مردم دریافت می شود و هیچکس نیز در این میان پول های هنگفت و بادآورده را از راه واردات و صادرات کالاهای گوناگون به جیب نمی زند!
روشن است که زرسالاران و سرمایه داران در سیستم اقتصادی سرمایه داری پس از ساختن داستان های گوناگونی مانند ما کارشناس بازاریابی هستیم، ما کارشناس حمل و نقل هستیم، ما کارشناس انبارداری هستیم، ما بازارهای جهانی را بهتر از همه می شناسیم و ..... با واردات و صادرات کالا به روش کمونیستی دشمنی خواهند کرد چون سودهای مفت و بادآورده را سیستم اقتصادی کمونیستی از دست آنها خواهد گرفت!
این رژیم دوزخی که اقتصاد آن بر پایه سرمایه داری از نوع کلپتوکراسی است اگر درباره ماکارونی این دروغ خنده دار را می بافد پس درباره رب گوجه فرنگی و گوشت و شیر و ماست و پنیر و قند و شکر و روغن و برنج و ..... چه پاسخی دارد؟
اما حتی اگر ما سخن رژیم ولایت فقیه را که اقتصاد آن بر سرمایه داری استوار است درباره واردات و صادرات بپذیریم این پرسش پیش می آید که سودی که هم از واردات و هم از صادرات کالاهای گوناگون به دست می آید به جیب چه کسانی ریخته می شود؟ پاسخ روشن است و آن این است که این سود به جیب زرسالاران و سرمایه داران ریخته می شود!
بررسی صادرات و واردات در دو سیستم اقتصادی سرمایه داری و کمونیستی می تواند ما را به فهم ناهمسانی های این دو سیستم و سودبخشی اقتصاد کمونیستی برای مردم یک سرزمین برساند.
در ساختار اقتصادی سرمایه داری واردات و صادرات در دست زرسالاران بخش خصوصی است، در این ساختار اقتصادی کالاهای گوناگون یک سرزمین که ساخته شدن و فراوری آنها به دست کارگران و رنجبران و دهقانان گرسنه ای است که مانند جانوران از بام تا شام کار می کنند تا جیب های کارخانه داران رژیم سرمایه داری پر شوند به دست سرمایه داران بخش خصوصی به کشورهای دیگر فروخته می شوند که سود به دست آمده از فروش آن کالاها نیز به جیب سرمایه داران و زرسالاران بخش خصوصی ریخته می شود و به کارگران و رنجبران و دهقانان گرسنه از این سودها چیزی نمی رسد!
از سوی دیگر هنگام واردات کالا از کشورهای دیگر باز هم زرسالاران بخش خصوصی سیستم سرمایه داری کالاهائی را از کشوری خریده و به کشوری دیگر می برند و سود به دست آمده از فروش آن کالاها باز هم به جیب زرسالاران و سرمایه داران بخش خصوصی ریخته می شود!
همچنان که آشکارا دیده می شود هنگام فروش کالاهای یک کشور به کشوری دیگر به دست زرسالاران بخش خصوصی سودی که می توانست از آن کارگران و رنجبران و دهقانان باشد به جیب مفت خورهای بخش خصوصی ریخته می شود و هنگام خرید کالاهای یک کشور و فروش آنها باز هم درآمد کارگران و رنجبران و دهقانان گرسنه ای که مانند جانوران از بام تا شام کار می کنند برای خریدن کالاهای کشورهای دیگر هزینه می شود و باز هم سود به دست آمده از فروش آن کالاها به جیب سرمایه داران مفت خور بخش خصوصی ریخته می شود!
در اقتصاد کمونیستی سود به دست آمده از صادرات کالاهای یک سرزمین به همه مردم می رسد چون دولت کمونیستی به نمایندگی از مردم آن کالاها را به کشورهای دیگر می فروشد و سود فروش نیز به همه مردم می رسد و هنگام خرید کالا از کشورهای دیگر تنها هزینه خرید آن کالا بدون سود از مردم دریافت می شود و هیچکس نیز در این میان پول های هنگفت و بادآورده را از راه واردات و صادرات کالاهای گوناگون به جیب نمی زند!
روشن است که زرسالاران و سرمایه داران در سیستم اقتصادی سرمایه داری پس از ساختن داستان های گوناگونی مانند ما کارشناس بازاریابی هستیم، ما کارشناس حمل و نقل هستیم، ما کارشناس انبارداری هستیم، ما بازارهای جهانی را بهتر از همه می شناسیم و ..... با واردات و صادرات کالا به روش کمونیستی دشمنی خواهند کرد چون سودهای مفت و بادآورده را سیستم اقتصادی کمونیستی از دست آنها خواهد گرفت!