پرابورائو آناندان
این داستان شش ماهیگیری است که سفری خطرناک را در مسیر دریایی ۳۵۰۰ کیلومتری، از ایران به هند آغاز کردند.
آنها که از چندین ماه کار سخت و طاقت‌فرسا در جنوب ایران ناامید شده بودند، به بی‌بی‌سی تامیل گفتند که تلاش می‌کردند از کارفرمای ایرانی خود که ماه‌ها به آنها دستمزد نداده بود، فرار کنند.
این شش نفر سفر خود را در روز ۲۲ آوریل ۲۰۲۴ با یک قایق ماهیگیری آغاز کردند و در یک سفر ۱۴ روزه در آب‌های خطرناک و با تجهیزاتی اندک به پیش رفتند. سرانجام، گارد ساحلی هند آنها را «نجات داد» و درباره وضعیت آنها توییت کرد.
در بیانیه رسمی مربوط به این رویداد آمده است: «پس از رهگیری قایق، تیمی از گارد ساحلی هند وارد قایق شدند و آن را به دقت بررسی کردند تا احتمال هرگونه فعالیت ضدملی را بررسی کنند.»
این بیانیه در ادامه می‌گوید: «تحقیقات اولیه نشان داد که صاحب قایق یک کارفرمای ایرانی است که با این ماهیگیران هندی از تامیل نادو قرارداد بسته بود و برای آنها ویزای ایرانی صادر کرده بود تا در سواحل ایران ماهیگیری کنند.»
این ماهیگیران سرانجام در ایالت کرالا به خانواده‌های خود پیوستند.
آنها گفتند که در مسیر سفرشان با گارد ساحلی قطر و آمریکا مواجه شدند، اما به مسیر خود ادامه دادند.
به گفته تحلیلگران، داستان دردناک این ماهیگیرها، چالش‌های کارگران هندی را در خارج از کشور نمایان می‌کند.
از نظر تاریخی، آمریکا، بریتانیا، استرالیا، کانادا و خاورمیانه مقصدهای اصلی هندی‌ها برای کار کردن بوده‌اند.
بر اساس یک برآورد در سال ۲۰۲۱، یک نفر از هر ۱۰ جویای کار که از هند خارج می‌شود، از ایالت تامیل نادو است.
ماجرا از کجا آغاز شد؟
نیتیا تایالان، برادرش آرون تایالان، کالیداس، راجندران، مونیسواران و مری دانیل با مشکلات مالی مواجه بودند.
زندگی در ایالت جنوبی تامیل نادو آسان نبود. آب و هوای متغیر، کمبود ماهی، محدودیت‌های ماهیگیری و هزینه بالای معیشتی، زندگی آنها را دشوار کرده بود.
به همین دلیل بود که وقتی یک واسطه محلی سال گذشته به آنها گفت که یک شغل ماهیگیری قراردادی در ایران دارد، آنها فرصت را غنیمت شمردند و از طریق دوبی به تهران پرواز کردند. آنها را به بندر چیرویه در استان هرمزگان بردند تا کار روی یک قایق ماهیگیری را آغاز کنند.
نیتیا تایالان به بی‌بی‌سی تامیل گفت: «ما توافقی داشتیم که بر اساس آن از سود حاصل از فروش ماهی سهمی دریافت می‌کردیم.»
اما همین جا بود که دردسر آنها آغاز شد. آنها ادعا می‌کنند که گذرنامه‌هایشان را گرفته‌اند و مجبور شده‌اند ساعات طولانی با خواب کم یا بدون خوابیدن کار کنند.
تایالان می‌گوید: «وقتی درباره دستمزد خود پرسیدیم، به ما گفتند که تجارت ماهیگیری سودی نداشته و فقط ضرر داشته است و گفتند که نمی‌توانند دستمزد ما را پرداخت کنند.»
به گفته تایالان در حالی که به آنها قول ۳۰ تا ۴۰ هزار روپیه در ماه داده شده بود، دستمزد بسیار کمتری دریافت کردند و پرداخت همان پول هم به تدریج متوقف شد.
تایالان می‌گوید: «وقتی متوجه شدیم دستمزد ماهیگیرانی که با کارفرمایان دیگر کار می‌کردند، به صورت مرتب پرداخت می‌شود، با کارفرمای خود رو در رو شدیم، اما هیچ اهمیتی به خواسته‌های ما ندادند و به ما گفتند هیچ حقی برای مطالبه چیزی نداریم.»
وقتی برای اعتراض، اعتصاب کردند سهمیه غذایی آنها متوقف شد، اینترنت آنها را قطع کردند و دیگر نمی‌توانستند با خانواده‌هایشان تماس بگیرند.
همان جا بود که تصمیم گرفتند فرار کنند.
چگونه خارج شدند؟
به گفته تایالان، آنها سوخت قایق، دستگاه‌های جی‌پی‌اس و مواد غذایی لازم برای چهار روز را تهیه کردند و در روز ۲۲ آوریل سفر خود را برای فرار آغاز کردند.
آنها برای این کار قایقی را نشان کردند که تازه یک سال پیش خریداری شده بود. این قایق یک اتاق راننده، یک اتاق استراحت با تهویه مطبوع و تجهیزات ناوبری داشت.
به گفته این ماهیگیران گارد ساحلی قطر آنها را در روز چهارم سفر متوقف کرد. به آنها گفته شد که وارد آب‌های قطری شده‌اند و از آنها خواسته شد که برگردند.
با ترس از اینکه گارد ساحلی قطر به صاحب قایق اطلاع دهد، ماهیگیران «به نقشه خود اعتراف کردند» و از گارد ساحلی قطر خواستند که آنها را دستگیر کرده و به سفارت هند تحویل دهد. اما به گفته تایالان، قطری‌ها هشدار دادند که ممکن است تا شش ماه در بازداشت بمانند و به آنها توصیه شد که از طریق آب‌های بین‌المللی به سمت هند بروند.
اما با ادامه سفر در دریاهای آزاد، ذخایر آنها روز به روز کمتر شد.
«ما تصمیم گرفتیم که باید فقط آب جوشانده دریا را بنوشیم و غذا را به صورت یک وعده در روز بخوریم تا به مقصد برسیم.»
آنها می‌گویند روز ۲۷ آوریل یک کشتی گارد ساحلی آمریکا هم آنها را در نزدیکی مرزهای عمان متوقف کرد.
راجندران، یکی دیگر از ماهیگیران فراری می‌گوید: «آنها فقط قایق را برای مواد مخدر بازرسی کردند. اما بعد از دیدن وضعیت ما که از خستگی رمقی برایمان نمانده بود، نیروی دریایی آمریکا به ما کمک‌های پزشکی و مقداری غذا داد.»
در طول سفر، آنها با گرفتن، کباب کردن و مصرف ماهی غذای خودشان را برای زنده ماندن فراهم می‌کردند.
راجندران می‌گوید: «من فقط به خانواده و شهرم فکر می‌کردم.»
نزدیک شدن به مقصد
ماهیگیران در راه خود با بادهای شدید مواجه شدند که به قایق آسیب زد و باعث شد آب وارد قایق شود و موتور از کار بیفتد، اما آنها موفق شدند موتور را دوباره راه‌اندازی کنند.
سوخت دیزل آنها تمام شد و قایق بعد از ورود به آب‌های هند متوقف شد.
با مجوز گارد ساحلی هند، قایق آنها را یدک‌کش کردند و ماهیگیران به پلیس تحویل داده شدند.
نیتیا تایالان می‌گوید «ما سرانجام به خانه رسیدیم. این احساسی است که با کلمات نمی‌توان بیان کرد».
این ماجرا برای خانواده‌های آنها هم بسیار سخت و دردناک بود.
کریشنا پرمی، همسر نیتیا، می‌گوید: «من دیگر هرگز شوهرم را به خارج نمی‌فرستم. دیگر نمی‌توانم به کسی اعتماد کنم.»
راجندران به بی‌بی‌سی گفت که از رفتن دوباره به دریا برای ماهیگیری می‌ترسد.
ماجرای آنها به عنوان درس عبرتی برای کسانی در نظر گرفته می‌شود که به دنبال کار در خارج از هند هستند.
کریشنا مورتی، دبیر اداره رفاه تامیل‌های غیرمقیم می‌گوید «مردم به کارگزاران جعلی اعتماد می‌کنند چون آنها خدمات خود را با هزینه‌های ارزان‌تر ارائه می‌دهند».
او گفت: «در تامیل نادو ۱۷۱ کارگزار مجاز وجود دارد. در حال حاضر، جلسات آموزشی در هفت منطقه تامیل نادو برای توجیه کامل کسانی که برای کار به خارج از کشور می‌روند، برگزار می‌شود.»
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید