اود یاغیشی- باران آتش

اود یاغیشی

من سندن ماوی بیر گؤی اوزو ایسته میشتیم

آچسین قوجاغینی

آیدینلاتسین قارانلیق مئشه لری

یوکسلتسین اؤزگورلویه یاشیللیغینی

گونشیندن ساچان ایشیغی

من سندن بولودلار ایسته میشتیم

ایسلاتسین داشا دؤنموش گؤوده یی

دولدورسون بوداقلارا تومورجوقلاری

آغ آبباقلیغیندان یاغان رحمتلری

من می ایسته دیم بو کؤز توخوملارینی؟

من می ایسته دیم بو اود یاغیشلارینی؟

من می ایسته دیم آلوو گؤیرسین توپراقلاریمیزدان؟

آه، آچیلاجاق می گئنه گؤزلریم ماوی گؤی اوزونه؟

دوراجاق می اود یاغیشی؟

داغیلاجاق می توپراقلارا نفت بارئلی یاغدیران

بو قارا بولودلار؟

باران آتش

من از تو آسمانی آبی می خواستم

آغوش خود را برای روشنایی بخشیدن

به جنگل های تاریک باز کند

و سبزینه گی اش را تا بلندای آزادی اوج دهد

نور آفتابش

من از تو ابرهایی می خواستم

تنه سفت و سخت را تر کند

شاخه ها را پر کند از جوانه

بارش رحمت از سفیدی اش

از تو این بذرهای روشن زیر خاکستر را نخواسته بودم

و این باران آتش را

از تو رویش شعله ها را از خاک سرزیمینم نخواسته بودم

آه، کی چشمهانم دوباره به آسمان آبی گشوده خواهند شد؟

کی باران آتش خواهد ایستاد؟

کی ابرهای سیاهی که بشکه های نفت

بر سرزمینمان فرو می ریزند

پراکنده خواهند شد؟