درد دلى با شاعر

.
تو اى شاعر كه از كوچم به درد آمد صدايت //////
و اشكت بدرقه كردش مرا تا به قيامت///
تو دانستى ،توانى من دگر بر تن نداشتم ////
وجز آزاده بودن در وطن چيزى نخواستم ////
بيا اكنون نظر افكن بر اين رخسار زردم ///
كه ريشه در وطن جامانده اى ، مشغول جنگم ////
اگر روزى مرا تزوير غمخواران ز پا افكند ///
و يا شومى افكار شغالان به ستوه آورد ///
اگر ديدى خميده گشته بود جسمم ز بيداد///
كنون ايستاده سروى هستم و يكپارچه فرياد///
اگر شاملو دوباره آيدش از آسمانها///
شكافد با قلم زنجير دست بنديان را ///