سلام ینیلیک گرامی، یادم است که یکبار بطور خلاصه، ولی سر راست، من با شما پیرامون مبحث مورد نظر، تبادل فکر کرده بودم، و این بار دوم است، که شما مورد پیشین را تکرار می کنید، ولی این بار با نقد کلامی دیگر؛ رمانتیسم سیاسی! و شما آغاز شکوفائی را در نتیجه مرگ سیاسی و دید طبقاتی من می بینید! خوب چه اشکالی دارد، این هم برای خود قابل احترام است. اما بیائید لطفن بمن بگوئید: که کجا در ایران ما کمونیست ها فرصت اعِمال نظر و عمل یافته ایم که خودمان نمی دانیم؟ یا شاید شما ما را با طیف رنگین راست اشتباهی گرفته اید، هان؟ با این وجود دوست من، خارج از اراده و افکار ما، روابط جامعه ی طبقاتی در روند رو در روئی خود با مصائب و ناگواری های متعدد درگیر است. یکی برای تسلط و تصاحب بیشتر نعمت ها مبارزه می کند و دیگری برای شکستن این تسلط ها و یافتن اندکی فرصتِ زندگی بنام انسان! و نقش ما در این میان تنها روشنگریست!
سلام ینیلیک گرامی، یادم است
سلام ینیلیک گرامی، یادم است
بهنام چنگائی