درود بر دوستِ گرامی، جنابِ
ناشناس
درود بر دوستِ گرامی، جنابِ آقای مستشار. حقیقتش را بخواهید، از افراطهایی که در هر دو سوی این ماجرا می شود به تنگ آمده ام. هر دو طرف بدِ خود - یا بدِ گذشتهِ خود - را انکار می کنند و بر خوبِ خود اصرار! در این میان اغراق هم فراوان است. این شد که تصمیم گرفتم وجیزه ای بنویسم تا بلکه به تخفیف یافتنِ این جنگِ حیدری نعمتی کمکی کند. امیدوارم مفید واقع شود.