با تشکر از علی گرامی که نظر خود را درباره سایت ایرانگلوبال برای ما فرستادهاند لازم میدانم که چند نکته را در این باره خاطر نشان کنم.
شیوهای که ایرانگلوبال به کار میگیرد، ایجاد زمینههای گفت و گو درباره آن مسائلی است که تا به حال، حرف زدن و نوشتن درباره آنها در جامعه ایرانی تابو بوده است. آنچه که امروز در سایت شاهد آن هستیم، فریاد خفته و به خفقان کشانده شده مردم ایران در همه جای این کشور پهناور و رنگارنگ است. طبیعتا این فریادها برای گوشهایی که به شنیدن اینگونه حقخواهیها عادت ندارند، گوشخراش است و برای کسانی که هنوز هم نمیخواهند آنها را بشنوند و این دردها را دریابند، دردآور.
اگر تا به حال صدای حقطلبانه مردم ایران را خفه نمیکردند، این صداها به فریاد تبدیل نمیشدند. اگر به جای سرکوب، به جستجوی راه حل میپرداختند، امروز شاهد شعار "آذربایجان ایران نیست" نبودیم.
در این راه، وجود افراط از سوی کسانی که جایی برای رساندن حرف خود یافتهاند، اجتنابناپذیر است. تنها با ملایمت و دیالوگ است که میتوان راه درست را یافت.
به نفع همه مردم این سرزمین است که به موقع و تا دیر نشده، با دردمندان همصدا شویم، همدیگر را آنچنان که هستیم، به رسمیت بشناسیم، حقوق همدیگر را محترم بداریم و به همپیوستگی در حین تفاوتها بیندیشیم. دور باد آن روزی که دیرهنگام و زمانی که دیگر راه بازگشتی نیست، گفته شود: صدای فریاد شما را شنیدیم!