بحث بسیار جالبی درگرفته و من فقط میخواهم به دو نکته اشاره کنم، تا معلوم شود که مسئولین ایرانگلوبال در درک بعضی از مفاهیم تا به کجا از مرحله ساختارشناسی مدرن پرتند (جناب ممیز! اگر توهین است همینجا صد مرتبه از همگان معذرت می خواهم!) کیانوش توکلی مینویسد: «چگونه سایت کوچکی مثل ایران گلوبال با مخاطبین محدود خود بتواند در ایران جنگ قومی براه بیاندازد و ایران را سوریه ای کند» مسئله این نیست که آیا ایرانگلوبال در تجزیه ایران موفق میشود یا نه. مهم این است که این سایت بکدام مسیر افتاده و به کدام طرف حرکت میکند. مثلا اگر ما بگوییم دزدی مالیاتی امنیت جامعه را بهم میزند و دولت را از منابع درآمدش محروم میکند و در نتیجه خدمات رفاهی برای اقشار کم درآمد منتفی میشود، کسی نمی تواند ادعا کند ای آقا! من فقط صد یورو دزدیدم، آیا با این صد یورو اقتصاد کشور بهم می ریزد و فقرا به بدبختی میافتند؟ مسئله
نکته دوم اظهارات مسئول کامنتهاست که میگوید: «من دروغگویی را به این صورت می فهمم ...» و این "فهم" خودش را مطلق میکند و معتقد است برداشت خودش از کلمه دروغ مطلق است و در واقع «همه حقیقت درباره دروغ» در نزد او است و دیگران نمیفهمند، و با چنین نگاهی آرش را متهم به مطلق گرایی هم می کند! من برداشت دیگری از دروغ دارم. اگر کسی مطلبی را با علم به اینکه نادرست است منتشر کند و در باره درخواست مکرر خوانندگان (مثلا من) از ارائه سند خودداری کند، یک دروغگو است و وپیفه انسانهای مدرن و امروزی این است که هم دروغ و هم دروغگو را افشا کنند. ولی مسئول کامنتها در چنین مواردی، بخصوص اگر فرد متهم به دروغگویی از قومگرایان باشد، طرف او را می گیرد، کار او را توجیه می کند و برای کار خودش توجیهات شرعی هم می بافد. (در صورت نیاز ارائه مدرک بسیار آسان است، اگرچه مسئول کامنتها دقیقا می داند من چه می گویم).