سایت اطلاع‌رسانی علی خامنه‌ای در اقدامی کم‌سابقه، به بررسی سه سناریوی جنگی پیش روی غرب و آمریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی پرداخته است. این سایت روز شنبه (۲۷ آبان) در یادداشتی به قلم امیر محبیان اعلام کرده غرب در رویارویی با تهران سه سناریوی «جنگ تمامعیار»، «جنگ به عنوان مقدمه هدف سیاسی» و «جنگ کانونی و نقطه‌ای» را پیش‌ رو دارد. این یادداشت «وارد کردن ضربه سنگین از طریق یک جنگ تمام کننده» از طریق «مداخلهٔ نیروهای زمینی پس از یک عملیات هوایی مخرب» را مهم‌ترین هدف سناریوی نخست برشمرده است.

از فردای روزی که رضا شاه در ایران قدرت گرفت و به تدریج سیطره اقتدار خود را در پهنه دشت سیاست و اقتصاد ایران گستراند روزنه‌های جدیدی بر سیاستمداران ایرانی گشوده شد؛ سیاستمدارانی چون سیدضیا طباطبایی، نصرت‌الدوله فیروز، عبدالحسین تیمورتاش، علی‌اکبر داور، محمد‌علی فروغی، سیدحسن تقی‌زاده و حسن وثوق که در سال‌های پیش از حاکمیت او نیز فعالیت‌هایی داشتند اما بنا به انحصار سیاستمداران قجری نقش چشمگیری به عهده نداشتند.

.. تصور نکنید این کارها ]تدوین قوانین عرفی[ به آسانی انجام گرفت. کشمکشها کردیم، لطائف الحیل به کار بردیم، با مشکلات و دسیسه ها تصادف کردیم که مجال نیست شرح بدهم. من جمله این که مقدسین... چماق شریعت را نسبت به قوانین بلند کردند و در ابطال و مخالفت آنها با شرع شریف حرفها زدند و رساله ها نوشتند...تا چند سال پیش قانون مدوّن مکتوب نداشتیم... یعنی در قسمتی از امور، قانون شرعی حاکم بود و در قسمتی قانون عرفی و عادی؛ الا این که قانون هر قسم که باشد خواه مکتوب و خواه عرفی و خواه شرعی، بودنش تنها کافی نیست

لائیسیته زمانی به وجود می‌‌آید که دولت مشروعیت خود را دیگر از مذهبی خاص کسب نمی‌کند و شهروندان می‌توانند آزادانه و با برخورداری از حقوق و منزلتی برابر در اِعمال حاکمیتِ خود بر اجرای قدرت سیاسی رایزنی دموکراتیک کنند. لائیسیته، بنا به تعریفِ اعلامیه، از سه اصل تفکیک‌ناپذیر تشکیل می‌شود: 1- استقلال و خودمختاری دولت و بخش عمومی جامعه نسبت به دین. 2- آزادی اعتقادات مذهبی یا عدم اعتقادات مذهبی و اِعمال فردی یا جمعی آن‌ها....

اما دشواری‌های که در سالیان اخیر رهبر ایران را حتی گاها در تنگنا قرار داده، و حتی مشروعیت نظام را زیر سؤال برده، وی را به این فکر انداخته است که چاره‌ای اساسی جهت برونرفت از این وضعیت پیدا کند. و چه راهی بهتر از اینکه نهاد ریاست جمهوری از میان برداشته شود و رئیس دستگاه اجرایی ملزم به پاسخگوی به مجلس گردد. حوزه‌ی صلاحیت‌هایش بسی محدودتر خواهد بود، کمتر دست به ریسک خواهد زد و نخواهد توانست در مقابل مجلسی که تحت الامر رهبر باشد قد علم کند.

با گذشت زمان و تغییر دوران، ارایه تعریف از مفهوم استقلال در حوزه سیاست روز به روز دشوارتر شده است و پافشاری در کاربرد آن، اغلب سبب درهم آمیزی مفاهیم و گرفتار شدن در طلسم فرهنگ سیاسی حاکمیت می شود. در دنیایی که مبارزه با امپریالیسم و صدور سرمایه با رقابت برای جدب سرمایه های خارجی جایگزین شده، کدام متر و معیارعینی ر ا می توان بدست داد که وسیله اندازه گیری میزان استقلال یک سیاستمدار باشد؟

مقام معظم رهبری تشريف برده بودند اصفهان؛ يک عده آدم های بی شعور و بی دين و از آنمريدهای احمق که همه جا هستند روی پرچم نوشته بودند: از اين علی تا آن علی يک آينه فاصله است / آن علی در نجف واين علی در خامنه است. اين کفر محض است بايد دندان آن کسی که غير معصوم را با معصوم مقايسه می کند توی دهانش خورد کرد .

قلبم*چون پرنده کوچکی*در چنگ تو بی تاب*به تمامی مرا*در برگرفته ای«منی بوتون توتوبسان اللریند*بالاجا بیر قوش کیمی *اوره گیم دؤگونور چنگینده»

در یکی از شبکه های اجتماعی پیشنهادی دیدم که چندین بار به اشتراک گذاشته شده بود. نویسنده گفته بود: “من و دوستام، پنج شنبه ها، راس ساعت پنج، به مدت پنج ثانبه، پوشش اجباری رو از سر بر می داریم و موهامون رو یه هوایی می دیم. بعد غرق لذت…هرچند می دونیم حرکت خیلی خیلی کوچیکی بوده … اما با علم به این که داریم قدم های اول یه راه طولانی رو برمی داریم …در حالی که ته قلبمون احساس غرور و شعف می کنیم به راهمون ادامه می دیم.”