زندان رجایی شهر کرج- نزدیک به هشت ماه است به صورت غیر قانونی و با کپی یک حکم کلی توسط گروهی از نیروهای اطلاعاتی - امنیتی و مسلح از درون خانه ام با اعمال زور به گروگان گرفته شده و در بازداشتگاه ها و زندان های مختلف جا به جا گردیده تا در نهایت در تبعیدگاهی به نام زندان رجایی شهر به اسارت در آمدم .
مردم آذربايجان ،اين قربانيان خاموش بلند پروازيهاي هسته اي رژيم اسلامي نيازمند کمکهاي رسانه اي براي افشاي هرچه بيشتراين جنايت ضد بشري ، در جهت استمداد از سازمانهاي بين المللي هستند ، ودست استمدادبراي دادخواهي وياري بسوي همه وجدانهاي بيدار دراز کرده اند...
زند‌گی در شرایط پاراد‌کسیکال گاه مضحک است و گاه گریه‌آور. اکنون بیش از شش ماه از انتخابات ریاست جمهوری در ایران می‌گذرد، شهری که از دو ماه پیش از انتخابات لب به خند‌ه گشود‌ه بود و نسیم آزادی را در ریه‌های خود فرو می‌د‌اد ابتد‌ا با بهت و خشم به عزای رای و فرزند‌ان خود نشست و سپس به تد‌ریج مقاومت آغاز کرد.
ما مي دانيم كه آدمي، مهربان است و پذيرا. کسانی که ما را نپذیرفته اند، روزي و به زودی ما را خواهند پذيرفت. ما در یک توافق همگانی در رعایت انسان و ضرورت احترام، دنياي بهتري خواهیم ساخت . آنچه ما می خواهیم این است که روزي براي شادي داشته باشيم و در اين روز شاد تابستاني، پيامي غير از اعتماد و نگاهي جز محبت نداشته باشيم
یک عضو ارشد روزنامه کیهان در جلسه انصار حزب الله گفت: «در کشور جریانی در حال ظهور است که می‌خواهد بگوید من از رهبری انقلابی‌تر هستم. جریانی که در صدد است طیف حزب‌اللهی جامعه را مقابل آقا قرار دهد و نسبت به ایشان مسأله‌دار کند. این جریانی است که نمی‌خواهد کشور روی آرامش به خود ببیند و حتی‌المقدور می‌خواهد دور آقا را خلوت کند و فقط خودش بماند و زمانی که چنین شد بگوید حالا که من فقط مانده‌ام ...»
دکتر کاظم علمداری در نوشتاری زیرعنوان بازخوانی مفاهیم استقلال و استعمار به یک مشکل اساسی در ذهنیت فرهنگی ما ایرانیان اشاره کرده اند که ما از کلمه استقلال تنها مفهوم استقلال سر زمین و دولت را درذهن داریم و برای حفظ آن حاضریم به حکومت استبدادی هم تن دهیم. چنین فرهنگی بهانه ای بدست دیکتاتورها داده است که به بهانه دشمن خارجی و تهدید مرزهای کشور بتوانند آزادی و استقلال فردی و جامعه را مورد تجاوز قرار دهند و درواقع ادامه دیکتاتوری خود را بر جامعه مشروعیت بخشند.
رفتارهای اسلامیست ها سبب شده که به صورتی واکنشی آغاز دوران بیداری فرهنگی ـ ملی ما شروع شده و روز به روز گسترش بیشتری پیدا کند. هرچه اسلامیست ها علیه هویت ما تاخت و تاز می کنند این هویت بیش از پیش در وجود ما شعله می کشد و راه های اتحادی ملی را برای ما روشن می سازد. اتحادی که می تواند سازنده ی ایران بی تبعیض فردا باشد.
از کشتار انتحاری در مسجد جامع زاهدان و مرگ بیش از 27 انسان و زخمی شدن رقمی درحدود 170 نفر در این فاجعه(آماری که روزنامۀ اطلاعات نوشته)، نباید با ساده نگری عبور کرد و آن را اتفاقی کوچک انگاشت. این مصیبت، گرچه در مقایسه با آنچه در 7 تیر ماه 1360 در مرکز حزب «جمهوری اسلامی» در تهران رویداد کوچک و ملایمتر به نظر می آید، اما از دیدگاه سیاسی – اجتماعی و با توجه به مشکلات قومی که فضای ایران را درخود پیچیده است،
اکنون جمهوری اسلامی دو راه دارد: قطع خشونت و قطع کشتار مردم و دادن حقوق مردم بمردم و یا ادامه سرکوب، تجاوز و غارت مردم. بنظر میرسد که جمهوری اسلامی راه دوم را خواهد رفت و بکشتار ادامه خواهد داد. مردم هم بصورت های مختلف واکنش نشان خواهند. بعضی تسلیم خواهند شد و دیگران را هم تشویق بتسلیم خواهند نمود. عده یی بمبارزه مدنی خواهند پرداخت و گروهی هم همان استراتژی رژیم را بکار خواهند برد. در این میان یک چیز مسلم است: رژیم در دراز مدت خواهد باخت و مردم پیروز خواهند گردید...
آخرین سخنان رييس قوه قضاييه و دادستان كل كشور، از برخوردهاي جدي تر با حجاب خبر مي دهد. آنان با با تشبيه بدحجابي به جرم هايی مانند سرقت و جنايت، از نيروي انتظامي خواسته اند با مجرمان برخورد قاطع کنند.