پيش از تاسيس جمهورى اسلامى، روحانيت شيعه در دنياى خاصى مى زيست؛ اين زندگى عمدتا از روستاهاى كوچك آغاز مى شد، بعد به حجره‌هاى تنگ و بدون امكانات رفاهى قم يا شهرستان‌ها مى رسيد و در نهايت به خانه‌اى متوسط در مناطق شهرى و حاشيه شهرى نزديك به يك مسجد ختم مى شد كه هيئت امناى آن خرج و مخارج آقاى پيشنماز را تامين مى كرد. اين روحانيون در دوران تحصيل نيز در ماه‌هاى محرم و صفر و رمضان به چند روستا سفر كرده و تجربه‌اى از تبليغ در روستاها را پيدا مى كردند.

هموطنان، انقلاب سوم ایران با خون سرخ نداهای جوان دارد آبیاری می شود. در سرنگونی محمد رضا شاه هزاران جوان پاک دل همانند ندا، جان خودرا دادند که ما زنده بمانیم و آزادی ودمکراسی را برای نسلهای بعد که نداها باشند پی ریزی کنیم، نه یک دیکتاتور مذهبی قرون وسطائی را بر سر کار بیاوریم. احتمالا نسل من در اشتباه بزرگی غلطید و فکر کرد مذهب نمی تواند درایران رشد کند و یا نمی تواند مملکت را اداره کند. اما همان نسل چیزی را که در نظر نداشت، نا آگاهی و احساساتی بودن مردم و در نتیجه تفرقه آنها بود.

اگر صحنه مرگ دلخراش دختر معصوم «ندا صالحي» را ديده ايد، تا «ته خط» اقدامات كودتاچيان را بخوانيد. آنهايي كه در حضور مردم با «تير مستقيم» به گلوي اين دختر جوان شليك مي كنند، پشت «درهاي بسته» زندانها با جوانان و روشنفكران چه مي كنند؟

در روز نامه شریعتمداری آمده است: سايت «ايران گلوبال» با اشاره به آشوبگري هاي هفته گذشته نوشت: مجاهدين خلق اوائل انقلاب اين راه را رفته اند. وقتي رد صلاحيت شدند اول تظاهرات كردند، بعد خشونت كردند، بعد كه راهها بسته شد گفتند هر پنج نفر اعضاي سازمان خودشان هماهنگ شوند و فضا را ناامن كنند تا جمهوريتي نماند كه رئيس جمهور داشته باشد، تا وقتي كه طرف مقابل كوتاه بيايد.

يادم می آيد چند سال پيش در تابستان ۲۰۰۶ که سفری به برلين داشتم به همت دوستان فرصت نشستی با برخی از ايرانيان مقيم آنجا دست داد تا به تحليل آنچه در دوران هشت ساله اصلاحات گذشته بود بپردازم و بعد از آن ميهمان دوست محترمم آقای ناصر مستشار در برنامه ای تلويزيونی برای شبکه ای محلی آنجا بودم.

امروز سه شنبه اعتصاب عمومی کردستان در حمایت از جنبش آزادیخواهانه مردم سایر نقاط ایران آغاز شد .بر اساس گزارشاتی که رسیده است، در پی درخواست نهادهای حقوق بشری، دانشجویی، صنفی و سیاسی کردستان برای اعتصاب سراسری یک روزه در کردستان ایران، امروز سه شنبه شهرهای کردستان در حمایت از جنبش آزادیخواهانه ی مردم سایر نقاط ایران به سر کارهای خود نرفته اند.

تظاهر کنندگان تهرانی در سکوت و با شمع به یاد شهدای چند روزه اخیر و به ویژه نداآقاسلطانی جمع شده بودند، اما نیروهای امنیتی این سکوت را با شلیک گلوله شکستند. پاسخ مردم هم این بود: مرگ بر دیکتاتور. این در حالی است که لشکر 10 سپاه پاسداران نیز وارد تهران شده و عملا کنترل پایتخت را برعهده گرفته است.

جنبش مدنی ایران تازه در حال شکل گیری به نظر می رسد. در حوزه ی فرهنگی ما رفتار مبتنی بر پیگیری مطالبات همراه با عدم خشونت نسبت به برخی حوزه های فرهنگی دیگر نظیر شبه قارّه ی هند کم سابقه تر است. آیین های هندو و جین در شبه قارّه به لحاظ دارا بودن منابع فرهنگی کهن بیش تری در این باره، از این حیث از ما غنی ترند. و این، یعنی ما برای گام نهادن در چنین راهی، به آموزش و تمرین بسیار بیشتری نیازمندیم. جلوگیری از تجمع آرام مردم توسط نیروهای نظامی-انتظامی-شبه نظامی در عصر امروز...

از زمان سر نگونی صدام حسین جنایتکار تا کنون تعداد زیادی از خانواده های کرد یارسانی اجبارا به مرز اردن و عراق برده شده اند و یا خود به امید راه نجاتی از وضع اسفباری که داشتند و دارند، به آنجا رفته اند که کشور ثالثی آنها را بپذیرد و بعد از سالها در بدری از آن فلاکت نجات پیدا کنند.

در شرايط کنوني طرح اين سئوال از آنرو حياتي تر شده که بنابه گزارشاتي که از داخل کشور مي رسد، بيش از پانصد تن از نخبگان فکري و روزنامه نگاران، و عدهً زيادي از جوانان و دانشجويان معترض در داخل کشور بطور بي سابقه اي دستگير شده اند و مردم عادي، گروههاي مرجع اجتماعي، و گروههاي سياسي بيش از هرزماني با اين مسئله مواجه اند که واقعاً چه بايد کرد؟