محاکمه‌ی غیرعلنی و پشت درهای بسته‌ی توماج خواننده‌ی اعتراضی رپِ کشورمان فقط یک معنی و یک دلیل می‌تواند داشته باشد: ترس حاکمیت از نمایش مقاومت یک‌تنه‌ی خواننده‌ای اعتراضی در برابر کل حاکمیت! خواننده‌ای که صدای مردم است و دردها و رنج‌ها و آرزوهای آنان را به زبان می‌آورد.
توماج نه اسرار نظامی دارد، نه اسرار سیاسی؛ او فقط اسرار دل مردمی را فاش می‌کند که همچون پرنده‌ای بی‌دفاع در چنگال صیادی بی‌رحم اسیرند و برای اندکی آزادی و رفاه دست‌وپا می‌زنند. جرم او فقط یک چیز است: او صدای مردم خودش است.
محاکمه‌ی غیرعلنی توماج یعنی اینکه حاکمیت نتوانست او را به زانو درآورد و از او اعتراف اجباری بگیرد. یعنی اینکه او را در شکنجه‌گاه‌های نظام ولایی چنان شکنجه و آزاری داده‌اند که حتی از نمایش آثار و نشانه‌های آن نیز هراس دارند.
یعنی اینکه توماج به‌تنهایی از رهبران فلان حزب و سازمان سیاسی نیز قدرتمندتر و برای نظام خطرناک‌تر است که حتی جرئت جلوی دوربین نشاندن او را هم ندارند.
این یعنی اینکه حاکمیت هراس دارد که توماج زبان بگشاید و دادگاه را به صحنه‌ی آواز و افشاگری‌های خود بدل کند.
و این یعنی اینکه: حاکمیت دیگر حتی از یک "صدا" هم می‌ترسد.
اگر می‌خواهیم این صدا زنده بماند، "صدای" توماج باشیم!
یلدا روزبهان/تیرماه 1402
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید