جزئیات جدید از نحوه قتل «آوین عثمانی»

این منبع افزود: “چندین گلولە بە کمر اوین اصابت نمودە کە موجب شکستە‌شدن مهره‌های ستون فقراتش شدە و یک روز پس از انتقال بە بیمارستان جان سپرد.

محمد نوریزاد در سایت خود می نویسد :

شلیک به عشق

امروز غروب به روستای حنجیله رفتم. غوغایی بود آنجا. واویلا. آخر بی انصافها مگر کسی به عشق شلیک می کند؟ برادر و خواهرِ جوانی سوار بر اتومبیل بجایی می رفته اند. در همان اطراف روستای حنجیله. که در نقطه ی صفر مرزی واقع است. کمی آنسوتر عده ای لباس شخصی با اتومبیلی که هیچ نشانی با خود نداشته راه را برآنها می بندند. برادر می ترسد. که نکند راهزن باشند. و نکند به خواهر جوانش آسیب برسانند. عقب می کشد و دور می زند تا راه گریزی پیدا کند. صدای شلیک با صدای سوختمِ دختر جوان بهم می آمیزد. دختررا به بیمارستان می برند. دو روز درحال اغما و امروز: تمام.

دختر را بخاک سپرده بودند که من رسیدم. برادر و عموی دختر مرا شناختند و دوره ام کردند. سوز برادر به این بود که: من از کجا می دانستم آن چهار نفر لباس شخصی، مأموران نیروی انتظامی اند؟ ماشینشان که علامتی نداشت. حالا ما در رفتیم، چرا به لاستیک ماشین نمی زنی؟ چرا می زنی به سر وسینه خواهر من که قرار بود همین هفته عروسی کند!

عموی دختر خودش را در آغوش من جای داد و های های گریست. درمیان گریه گفت: اسم برادر زاده ام ” آوین” بود. به معنی عشق. قرار بود این هفته شوهر کند. آخر مگر کسی به عشق شلیک می کند بی انصافها؟


از روستا که بیرون زدم گِردیِ خورشید را دیدم که در پس تپه ای غروب می کرد. برادر و عموی “عشق” مصمم بودند که شکایت کنند و شکایتشان را پیگیری کنند. و من، پیشاپیش می توانستم فرسایش آنان را در طبقات دادسراها و دادگاهها مجسم کنم. نمی دانم چرا بخود گفتم: بنده های خدا مگر مادر وخواهر و وکیلِ ستار بهشتی توانستند به طرف مقابل بقبولانند که تو پسر ما را زده ای و کشته ای؟

 آوین عثمانی، دختر ۱۷ ساله از اهالی شهرستان بانه در میان تدابیر شدید امنیتی و به صورت شبانه دفن شد

یک منبع نزدیک به خانواده “آوین عثمانی” ، دختر ۱۷ ساله ای که در روزهای گذشته بر اثر شلیک نیروهای انتظامی درگذشت ، در گفتگو با “کمپین صلح فعالان در تبعید” اعلام کرد که ماموران امنیتی تنها پس از اخذ تعهدنامه کتبی از خانواده مبنی بر عدم اعلام و انتشار اخبار مربوط به این قتل، اجازه حضور برادر آوین در زمان کالبد شکافی را داده اند.
وی در خصوص واکنش مسوولان محلی به این قتل، به این کمپین گفت: “یکی از افسران که در زمان کالبد شکافی در محل حاضر بود، با لحنی زننده به خانواده گفت که چرا ناراحت هستید، ماه حرام است و دیه ۲ برابر! از سوی دیگر فرماندار و نماینده مردم بانه در مجلس، در روز اول در بیمارستان حاضر شدند ولی هیچ گونه اقدامی در جهت اعزام و یا هر گونه کمکی در جهت افزایش کیفیت خدمات پزشکی، انجام ندادند.”
این منبع نزدیک به خانواده خانم عثمانی و شاهد ماجرا، در خصوص خبر اولیه این کمپین تصریح کرد که بر خلاف خبر اولیه “کمپین صلح فعالان در تبعید”، به نامزد و برادر خانم آوین عثمانی، آسیبی نرسیده است.
کمتر از یک هفته به مراسم عقد آوین و نامزدش باقی مانده بود و خانواده و نامزد وی همچنان دچار بهت از این قتل، شاهد و ناظر مراسم ختم وی بوده اند.
این شاهد محلی در توضیح نحوه وقوع این حادثه که در کیلومتر ۵ شهر بانه رخ داد به خبرنگار این کمپین توضیح داد که افراد مهاجم هیچ نشانی از نیروهای انتظامی نداشتند، در زمان حمله با لباس شخصی بوده و خودروی آنها فاقد هرگونه آرمی بوده است.
او می گوید که تنها بعد از مراجعه به بیمارستان و پیگری خانواده متوفی معلوم شد که مهاجمین از نیروی انتظامی بودند

به دنبال انتشار اعلامیه ای با مضنون قدردانی از شرکت کنندگان در مراسم ختم “آوین عثمانی”، عده ای از بستگان این خانواده برای ساعاتی بازداشت شده و شهرستان بانه، امنیتی شد.

بنا بر اطلاع “کمپین صلح فعالان در تبعید”، نیروهای امنیتی در سطح شهر مشغول پاکسازی اعلامیه های الصاقی هستند و طی پیگیریهای اعضای خانواده و پس از گرفتن تعهد از خانواده مرحومه و تذکر جدی به آنها، بستگان بازداشت شده، ساعتی پیش آزاد شدند.

منابع محلی از فضای به شدت امنیتی در سطح شهر، و تهدید و ارعاب مداوم اعضای خانواده عثمانی، خبر می دهند.

تصویر و متن اعلامیه خانواده آوین عثمانی، که توسط  یکی از اهالی شهر بانه در اختیار “کمپین صلح فعالان در تبعید” قرار گرفته است، به شرح زیر است:

تشکر و اعتذار

خواهر کوچکم”آوین”

لباسهای آسمانی عروسی ات تمام فصل هایمان را سفید پوش کرد

و آن تیر رها شده روزی به جبران زیبایی حرام شده ات، از شرم به خان تفنگ باز می گردد

بخواب خواهرکم، مبادا که زوزه های مستاصل گرگ رویای پاییزی ات را بر آشوبد

سر بر بالش برگ بگذار و بخواب و آرام باش….

مرثیه ای نابهنگام برای آوین، که در ابتدای زیبا شدن بود و جهالت تفنگ مجالش نداد، با دریغ و درد…