بیانیه ایی مــردمی

وقتیکه صدای آزادی خواهی مردم ازطرف رهبر، شنیده نمی شود، وقتیکه خواسته های قانونی ملت وتقاضای رسیدگی به حقوق شهروندیشان، توسط رهبریک حکومت با تهدید، خشونت، دستگیری، شکنجه وگلوله پاسخ داده می شود، زمان آن است که مردم مشروعیت وحقانیت یک رژیم را زیرسوال ببرند وخواهان تغییراتی بنیادی گردند. به پا خیزند وانقلاب کنند. این بود رفتارحکومت با ملت واین بود پایان کارسلطنت آریامهری.

درسال 1357 مردم ایران با رهبری آیت اله خمینی، مطالباتی را که ازمرداد 32 در قلبشان انباشته شده بود، ازنظام شاهنشاهی پهلوی، وصول کردند. دست آورد این انقلاب ،آزادی یک ملت، برای تعیین سرنوشت خود به دست خود، بود.

قرارداد اجتماعی که مابین شهروندان یک جامعه به طورمجازی وجود داشت ، با یک همه پرسی، جنبه ای قانونی وملموس گرفت. مشروعیت وحقانیت جمهوری اسلامی براساس همین قرارداد اجتماعی که با رأی اکثریت مردم تصویب وتأیید شده بود، شکل گرفت .

اما بعد ازسی سال حکـومت، با توجه به وقایع پس ازانتخابات، ازنظرتودۀ عظیمی از مردم ، هرآنچه که ازاین قرارداد اجتماعی مابین مردم و حکومت بجا مانده بود، لغووباطل گشت .

ازآنجایی که مقام اول جمهوری اسلامی، جواب خواسته ها ومطالبات قانونی مردم را با تهدید، ضـرب و شتم، زندان، شکنجه، تجاوز وقتل شهروندان، داده است؛

ازآنجایی که دردولت، مجلس، شورای نگهبان، مجلس خبرگان ، شورای مصلحت نظام وقوۀ قضائیه، منتخبین ومنتصبین این نظام، درمقابل عدالت خواهی مردم، به وظایف قانونی خود عمل نکرده اند؛

ازآنجایی که این نظام به طورسیستماتیک با ترویج تـرس ووحشت، به جنگی روانی در برابردگراندیشان دست زده است؛

ازآنجایی که این نظام درایجاد امنیت فردی،اجتماعی و مملکتی، کوتاهی نموده است ؛

ازآنجایی که این نظام تک تک آزادیهای که ازخواسته های اساسی انقلاب اسلامی بشمار می آمدند ودرحقیقت دلیل اصلی تأسیس یک جمهوری بودند را زیرپا گذاشته است ؛

ازآنجایی که دراین حکومت، برابری، درهیچیک ازحوزه های حقوقی، مدنی، عقیدتی، سیاسی،اجتماعی واقتصادی رعایت نمی شود؛

ازآنجایی که بی عدالتی درتمام ارکان ونهادهای این نظام حکم فرماست ؛

پس، مشروعیت وحقانیت این حکومت ازبین رفته وآن قراردادی که حق حاکمیت را به این نظام منتقل کرده بود، ملغی وباطل نموده است .

اما ازآنجایی که این تودۀ عظیم، درحال حاضر فقط درخیابان ها قابل شمارشند ؛

ازآنجایی که ممکن است هنوزاین تودۀ عظیم دراقلیت باشند ؛

ازآنجایی که ممکن است اکثریتی خاموش هنوزوجود داشته باشند؛

ازآنجایی که هرجمهوری برای مشروعیت وحقانیت خود، وابسته ومحتاج به رأی اکثریت شهروندان است ؛

وازآنجایی که دولت وحکومت دریک جمهوری، مستخدم ملت بوده و فقط با تمایل واجازه مردم به استخدام درآمده و قادربه ادامه خدمت می باشند؛

بنابراین، دراین مقطع زمانی، تنها یک همه پرسی می تواند تعیین کننده سرنوشت دولت ، حکومت وازهمه مهمترملت باشد.

برگزاری چنین همه پرسی می تواند بطورکاملا ً مسالمت آمیزبه بحران کنونی خاتمه دهد.

این همه پرسی یا به ادامه قرارداد اجتماعی سال 58 منتهی می شود ویا به تنظیم قراردادی تازه می انجامد. درهرصورت یا مشروعیت وحقانیت نظام کنونی را مسجل می کند ویا انتقال قدرت را به شکلی مسا لمت آمیز وبدون خشونت میســرمی سازد.

ازآنجایی که همه پرسی در ایران پیشینه تاریخی دارد، ازنظرمدنی وعرفی محکمه پسند است ومبتنی بر اصول جمهوری می باشد،این پیشنهاد، راه حلی کاملا ًعمل گرایانه بنظـرمی رسد.

رقم زدن سرنوشت مردم به دست مردم و برای مردم، حق مسلم هرشهروندی است .