اگر جنبش سبز ملی شکست بخورد؟

همه مبارزان راه آزادی ایمان دارند که این بار پیروز خواهیم شد. اما همچنان درلابلای نوشته ها و گفتارهای بعضی از مبارزان راه آزادی در رسیدن به پیروزی شک وتردید مشاهده میشود. هنوز بسیاری هستند که قیام مردم را جدی نگرفته اند و منتظر انقلاب به شیوه دست نوشته ها ونسخه های خود روزشماری می کنند.آنهائیکه مبارزه رسیدن به آزادی را منوط به نابودی دین اسلام وبرگشت ایرانیان به فرهنگ ودین باستانی می پندارند ،عملا آینده ائی همچون فاجعه کشور کامبوج و پل پت را برای مردم ایران طراحی می کنند.ناب طلبی همچون آفتی است که مارا به بنیاد گرائی اسلامی نزدیک و یکپارچه خواهد کرد.هرگونه جنبش برگشت گرائی به بنیاد گرائی و ارتجاع و خونریزی منهی خواهد شد.خمینی علیرغم همه عقب ماندگی هایش بدرستی گفته بود«احوال افراد شرط است نه گذشته آنها« خمینی با چنین سیاستی توانست به پیروزی دست یابد.هنوز بسیاری یافت می شوند که همچنان خود را با گذشته افراد مشغول کرده اند. همه مبارزان راه آزادی ایمان دارند که این بار پیروز خواهیم شد..آیا براستی بدین موضوع اندیشیده ایم که ممکن است در سایه اختلافات ،تفاوت های فکری و نظری ،جنبش سبز ملی به شکست برسد؟آیا بدین موضوع ژرف اندیشیده ایم اگرجنبش سبزملی شکست بخورد؟چه فاجعه ائی رخ میدهد؟همه جهانیان به روزشماری افتاده اند که بالاخره از درون جنبش سبز ملی مردم ایران چه چیزی بیرون خواهد آمد! اما بخشی از مبارزان راه آزادی همچنان با کمال طلبی و مطلق گرائی بیش از اندازه خود هنوز رویاها و آرزوهای خود را در کتبی جستجو می کنند که سالیان دراز در دانشگاهها و کتابخانه های غرب آموخته اند.براستی اگرجنبش سبزملی شکست بخورد چه فاجعه در ایران شکل خواهد گرفت؟ابتدا حکومتگران فعلی با شناخت ضعف ها ی خود ایران را صد برابر امنیتی تر و بدتر از طالبان کنترل خواهند کرد و دوم اینکه امکان حمله نظامی افزایش خواهد یافت وسپس سرافکندگی تاریخی ونا امیدی مطلق چه در داخل و خارج گریبان مردم ایران خواهد شد!زمانی گرفتار درسهای مسکو در انقلاب اکتبر شده بودیم و بعدها انقلاب فرانسه و کمون پاریس ما را جادو کرده بود.بخشی از نیروهای سیاسی هنوز مردم ایران و احساسات و روحیات و افکار آنها بدرستی نشناخته اند ودائما به غلط مردم ایران را با اهالی اروپا مقایسه می کنند. وقتی مردم افغانستان یا ترکیه را در همسایگی ایران که از تاریخ ودین مشترک برخوردارند نمی توان با یک و دیگر مقایسه کرد ،آنگاه چگونه می توان اروپائیان را با مردم ایران قیاس نمود؟در میان بخشی از نیروهای راه آزادی هنوز عشق رهبری موج می زند و از اینکه جنبش سبز ملی مردم جهت رهبری به سراغ آنها نرفته است ،شدیدا دلگیرند.در میان بعضی از مخالفین حکومت اسلامی هنوزعطش انتقام جوئی شعله می کشد !بعضی از آنها تنها مبارزاتی را که قبل از کودتای 22 خرداد علیه جمهوری اسلامی صورت گرفته است را« اصل« می دانند و جنبش کنونی را موظف به پیگیری از آن دوره می پندارند!آری هنوز در میان عده ائی علیرغم مشاهدات دلاوری های مردم ایران همچنان یک دلی در میان آن دسته از مبارزان بوجود نیامده است ودائما به شکل عمدی چوب لای چرخ یک دیگر می گذارند تا از یک دیگر برای کسب شهرت ونام وقدرت سبقت می گیرند!در برابر سیل خروشان مردم بزرگ ایران با ید سر تعظیم فرود آورد وفقط باید به آنها به هرشکل و شیوه ائی یاری رساند.بگذاریم خود به لحاظ فکری متحول شویم تا دیگران نیز در اندیشه های خود تحول نمایند. بگذاریم تا شانس تحول و تصیح اشتباهات در گذشته بطور مساوی برای همه نتقسیم گردد.به امید پیروزی آزادی ـ نابود باد استبداد