چرا ایرانیان در بحث به نتیجه نمی رسند؟

آیا ایرانیان می دانند که با کرنش در مباحثه، حق امتیازگیری از طرف مقابل در ادامه ی بحث برای شخص اول محفوظ می ماند؟

وجود بالقوه ی تمایل به بحث کردن در انسان ها یکی از شاخصه‌های شخصیتی ایشان محسوب می‌شود و به طور کلی افراد با روحیه ی اجتماعی و البته اندکی قدرت طلب، تمایل زیادی برای بحث کردن دارند. اینگونه افراد دائما به دنبال تسخیر همه چیز حتی ذهن دیگران هستند. با این تعریف، ایرانیان (و مخصوصا مردان ایرانی) نیز به همان دلیل وجود روحیه قدرت طلبی در پس افکار و اعمال شان، تمایل شان به بحث کردن بسیار بالاست. اینگونه مباحثات می تواند کمک شایانی در تکامل فکری و رفتاری هر دو طرف درگیر در بحث بگذارد، اما چرا نتیجه ی قابل پیش بینی در اکثر مواردی که دو ایرانی باهم در حال بحث هستند، "عدم حصول نتیجه"، در حالت خوش بینانه، و "انجام مشاجره" یا "ایجاد کدورت"، در حالتی بدبینانه تر است؟ آیا "بحث کردن" راه و روشی دارد که ما آنرا نیاموخته ایم؟

جواب مثبت است! علم تجربی "بحث کردن" در دنیا دارای قواعدی کاملا آزمایش شده است و رعایت این قواعد کمک خواهد کرد تا علاوه بر تاثیر گذاری بیشتر بر طرف مقابل، در طول بحث روابط فی مابین نیز دچار اختلال نشده و احتمال حصول نتیجه در انتهای بحث نیز افزایش یابد:

1- اعتراف به اشتباه: یکی از نکاتی که در ایرانیان به ندرت مشاهده می شود، پذیرش و اعتراف به اشتباه است! نکته ی جالب اینکه این خصلت بد معمولا با افزایش طبقه ی اجتماعی افراد، رو به کاهش می گذارد، بی توجه به این نکته که هیچ انسانی از ابتدا در افکار و رفتارش کامل نیست و با پذیرش این نقصان و شرکت در بحث های سازنده می تواند خودش را به تکامل برساند! شاهد مثال ایرانیانی هستند که در کشورهای خارجی تعجب میزبان را در اصرار و پافشاری بر اشتباه مسلم خود بر می انگیزند و در این مورد سیاستمداران فعلی ایران، شهره ی خاص و عام اند!

2- صبر در پیشبرد بحث: بزرگترین سیاستمداران و اندیشمندان در تاریخ جهان افرادی صبور بودند. در حقیقت عقاید انسان‌ها بسیار پیچیده هستند و تا زمانی که منظور طرف مقابل کاملاً روشن بیان نشده‌است هرگونه عکس‌العملی ممکن است نسنجیده‌ تلقی شده و سبب ایجاد کدورت شود. ایرانیان در این مورد نیز به دلیل عجولی ذاتی که در اکثر موارد همچون رانندگی، صحبت کردن، خوردن و آشامیدن و... دارند، با تعجیل مشهود، سعی در نتیجه گرفتن سریع از بحث شکل گرفته دارند. این بی صبری یکی از مواردی است که نقش پررنگی در "عدم حصول نتیجه" در مباحثات ایرانیان دارد.

3- انعطاف پذیری: انعطاف پذیری یکی از شاخصه‌های مهم یک متفکر است. همراه شدن با عقاید دیگران و نترسیدن از تغییر احتمالی عقاید خود در انتهای بحث، یکی از نکات مهم در حصول نتیجه از مباحثات است. همچنین با اعمال کرنش در قسمتی از مباحثه، حق امتیازگیری از طرف مقابل در ادامه ی بحث برای شخص منعطف محفوظ می ماند! حال عدم وجود انعطاف پذیری عمومی به صورت پیش فرض در ایرانیان، تلاش ایشان را در متقاعد کردن طرف مقابل نسبت به نظرات خود در پی دارد و وجود متقابل همین خصیصه در طرف دیگر بحث نیز، نتیجه ای جز مشاجره و ناتمام ماندن بحث، بدون هیچگونه پیشرفتی در سطح افکار، برای طرفین مباحثه نخواهد داشت. در این مورد، یکی از تاسف بار ترین رفتارها، رفتارهای سیاسیون ایرانی در سطح بین المللی است که نشاهندهنده ی عدم وجود علم به این نکته ی کلیدی در روابط دیپلماتیک با سایر کشورهاست.

در کنار این 3 نکته ی اساسی، توجه به نکاتی همچون درک شرایط طرف مقابل در بحث، همه چیز را سیاه و سفید ندیدن، سعی در دیدن نیمه ی پر لیوان، تندروی نکردن و بیان عقاید خود به صورت گام به گام (و نه به صورت یکباره) نیز کمک شایانی در پیشبرد موفقیت آمیز مباحثات خواهد کرد.