عمیق تر شدن شکاف در درون و انتقال فضای اشرف به خیابانهای تهران

با به صحنه آوردن سران شناخته شده دو خرداد و نمایش فضاحت بار دادگاه و اعتراف گیری های متعاقب آن، رژیم جمهوری اسلامی از یک سرفصل دیگر در سراشیب سقوط عبور کرد. نمایش دادگاه فرمایشی که حتی نیروهای سرکوبگر باند حاکم را نیز نتوانست بفریبد، عاملی برای محکومیت خامنه ای و احمدی نژاد از همه سو گردید. اما در پشت این صحنه های تهوع آور، باند حاکم رژیم پیامی علنی را برای همه طرف حسابها فرستاد. پیام این بود: بسته شدن شکاف ایجاد شده در راس حکومت تنها یک سراب و خیال باطل است و این شقه تا به انتها پیش خواهد رفت.

اگر درصد بسیار بسیار ناچیزی برای یافتن برون رفت از آچمز کنونی میان جناحهای حکومت تا قبل از ماجرای نشان دادن اعترافات میسر بود، با این تیغ کشی آشکار، عملا سپاه و احمدی نژاد راه عقب نشینی موسوی، کروبی و هاشمی را مسدود کردند. اکنون موسوی که در اطلاعیه خود در باره شعار جمهوری ایرانی، موضع جمهوری اسلامی، نه یک کلمه بیشتر و نه کمتر را گرفت و به این ترتیب تا حدی می خواست صف خود را از ساختار شکنان جدا کند، پس از نمایش جنایتکارانه اعترافات، صحبت از شکنجه های قرون وسطایی کرد. بدون شک این شکاف تا آخرین مرحله یعنی دو نیم شدن رژیم به جلو خواهد رفت. این دیگر جراحی نیست، بلکه خود زنی است که رژیم مشغول آن است. در اواخر عمر خمینی، منتظری تنها یک فرد بود که توسط خمینی از پیکر رژیم جراحی شد. اما اکنون صحبت از نیمی از رژیم است که در تمامی دستگاهها وجودش تنیده شده است. تاکنون باند اصلاح طلب در پی حفظ کلیت رژیم، حایلی بود میان مردم و اصل ماجرا. خاتمی نقابی بود بر پیکر رژیم در برابر جهانیان تا چهره کریه جنایت و پروژه اتمی پوشش یابد. اکنون با کندن شدن این خلعت، حاکم لخت و عور همراه با چماقداران و جنایتکاران و اراذل و اوباش در برابر مردم و جهانیان خواهد ایستاد. آنچه که در برابر چشمانمان در حال وقوع است، فروپاشی یک دیکتاتوری مذهبی از نوع فاشیستی است. باور کنیم، رژیم دارد کله پا می شود.

در رویکردی دیگر، نیروهای ارتش و پلیس به دستور نوری المالکی به اشرف محل استقرار مجاهدین خلق حمله کردند و با بولدوزر حصارها را دریدند. مجاهدین با دست خالی ایستادند و کشته و مجروح شدند و اسیر دادند. فاجعه عمیق بود و هنوز هم پایان ماجرا معلوم نیست. گرچه بولدوزر های مزدوران رژیم جمهوری اسلامی حصار اشرف را تخریب کردند، اما آن را در خیابانهای تهران ریختند. با این عمل، از یکسو فضای اشرف با تهران درهم آمیخت و به پایتخت ایران منتقل شد و از سوی دیگر در خارج از کشور موجی از همدلی و همدردی به سوی مجاهدین سرازیر گشت. خبرها حاکی از آغوش باز مجاهدین از این همدلی ها در نقاط مختلف است. صحنه هایی که تاکنون بسیار نبوده است. همه چیز و همه کس دارد جای خود را می یابد. باور کنیم آنچه را که در برابر دیدگانمان در حال وقوع است. تغییر تمامیت رژیم را باور کنیم.

۱۲ مرداد ۱۳۸۸