هم زمان با شتاب گرفتن جنبش آزادی خواهی مردم ايران و تلاش آنان برای اخذ حقوق دمکراتيک خويش، رژيم جنايتکار ولايت فقيه، روزانه، بی وقفه و بی رحمانه به دستگيری و شکنجه و کشتارمردم ايران ادامه می دهد. پاسخ ولی فقيه و تيغ به کفان پيرامون او به خواست مردم روشن است. زيرپا گذاشتن حق گزينش مردم، ممنوعيت هر نوع اعتراضی و مسدود نمودن کانال های اطلاعاتی و خبر رسانی و تلاش برای پنهان کردن اين همه جنايت و سبعيت. دژخيمان حاکم و آدم کشان اجير شده ای که در ازای پول آدم می کشند، از شيوه هائی از شکنجه و آزار استفاده می کنند که نظيرآن را بشر به ياد ندارد. رژيم نه تنها حداقل های آزادی بيان که حتی سکوت مردم را هم برنمی تابد!!
جنبشی که در جريان است، فصلی جديد در تاريخ جنبش آزادی خواهی ايران گشوده است. تحليل چند و چون آن و دست آوردها و چالش هايش به فرصتی ديگرموکول می گردد. در اين نوشتار که تلاش می شود اجمالی و حاوی سرخط های مهم باشد به طرح گره های اصلی اين جنبش و معرفی يک راه حل پرداخته می شود.
ابتدا ضروری است به واقعيت های ملموسی که همزاد اين جنبش بوده اند اشاره کوتاهی داشته باشيم. اين جنبش از جميع جهات با حرکت های پيش از خود متمايز است. علاوه بر مختصات زمانی و مکانی متفاوتی که اين حرکت در کادر آنها تولد می يابد، شور و هيجان وهمبستگی و يکپارچگی ايرنيان داخل وخارج کشور در پشتيبانی وهمسوئی با اين حرکت، بی نظير، اميدوار کننده و انگيزاننده است. ما امروز شاهد کيفيت جديدی از حضور بخشی از مردم در عرصه فعاليت های سياسی و اجتماعی هستيم که هرگز تا به امروز در اين عرصه ها حضور نداشته و اصولا تمايل و اشتياق چندانی هم برای حضور خود نشان نداده بودند. ايرانيان امروز با باور به نيروی خود و باز گشت به آن هويت و شخصيت تاريخی که در تارو پود جامعه ما پنهان بوده است در اصل به نوعی رنسانس دست زده اند. هم به ميدان آمدن نيروهای جديد و فراگيری جنبش موجود، حائز اهميت است و هم ابعاد اين حضور است که افق تازه ای فرا روی جنبش آزادی خواهی می گشايد. مردم ايران اکنون از تماميت اين رژيم عبور کرده و در حالی که اين نوشتار در حال تحرير است، شعار استقلال، آزادی، جمهوری ايرانی از طرف مردم، شاهدی انکار ناکردنی بر شتاب جنبش و سمت و سوی آن می باشد.
صورت مسئله
جنبش آزادی خواهی از پنج کمبود ملموس رنج می برد. اقدام برای رفع اين پنج نقيصه، تداوم و پيروزی نه چندان دور آن را می تواند تضمين کند. اين کمبودها عبارتند از:
۱- فقدان رهبری با پلاتفرم، تاکتيک و استراتژی روشن.
۲- محدود بودن حرکت به تهران ( به ويژه عدم همراهی کردستان و آذربايجان)
۳- فقدان ارتباط ارگانيک جنبش آزادی خواهی در داخل و خارج کشور
۴- فقدان سازماندهی و در نتيجه پراکندگی فعاليت ها و به تبع آن افت پتانسيل و هرز رفتن نيروها
۵- فقدان يک نهاد فراگيردر خارج کشور که بتواند از حقوق مردم ايران در داخل کشور دفاع و با داشتن نمايندگی و هويت حقوقی از جانب مردم، با مراجع بين المللی تنظيم رابطه کند.
ساير ضعف های جبش کنونی در پروسه و در تداوم حرکتش منتفی خواهند شد. مثلا ديری نخواهد پائيد که محدود شدن حرکت در چارچوب قانون و نظام به خواست سرنگونی ارتقاء می يابد. (اميد وارم قبل از آن پاسخ به مشکلات فوق داده شده باشد.)
موارد ۱ و ۲ را جنبش آزادی خواهی در داخل کشور می تواند حل کند. موارد ۳ و۴ ، به همه ايرانيان(داخل و خارج) مربوط می شود و نقيصه پنجم که محور اصلی اين نوشتار است را ايرانيان خارج کشور می توانند برطرف کنند.
ضرورت تشکيل کنگره ملی
کشورما در آستانه تحولاتی مهم و تاريخی قرار گرفته است. دو راه بيشتر پيش پای ايرانيان نيست. يا در صحنه بوده و با حضور و هوشياری خود مسير تحولات را به آزادی و استقلال ايران و استقرار يک نظم سکولارهدايت می کنند و يا نظاره گر بوده و اين بار هم عده ای خارج از اراده مردم و از بالای سر آنان سرنوشت کشور ما را در دست خواهند گرفت. به خبر زير از سايت پيک نت توجه کنيد:
"خامنه ای روحيه خود را بکلی از دست داده و مجتبی که همه امور را در دست گرفته، از قول پزشکان به او که برای تحمل درد- سرطان- "مرفين" مصرف می کند تلقين کرده که بزودی خواهد مرد. ارتباط او با خارج از بيت را مجتبی در دست گرفته و يک گروه مرکب از احمد جنتی (فرمانده سپاه) فيروز آبادی( فرمانده بسيج) احمد خاتمی، حسين شريعتمداری، احمدی نژاد و محمد يزدی به کمک مجتبی، رهبر را دور زده اند و مرتب به او گزارش هائی می دهند که او براساس آنها موضع گيری می کند. ارتباط رفسنجانی را با وی بکلی قطع کرده اند. حتی تلفن هاشمی را به بهانه کسالت رهبر به او وصل نمی کنند. بازجويان سپاه و چند بازجوی اطلاعات، زير نظر مجتبی خامنه ای، حسين شريعتمداری و احمدی نژاد تمام فشار را گذاشته اند روی بهزاد نبوی، تاج زاده و حجاريان و سعيد مرتضوی نقش پادوی آنها را دارد. به رهبر گفته اند که ابطحی به قصد قتل رهبر قرار بوده وقت ملاقات بگيرد و نبات مسموم سوغاتی حضرت معصومه برای ايشان بيآورد و کار را تمام کند. از ابطحی اين اعتراف را هم گرفته اند."
به اين ترتيب روشن نيست که اصحاب کودتا چه خواب هائی در سر دارند اما آنچه که مسلم است شتابان بودن تحولات و پرسش های فراوانی است که بی پاسخ مانده اند. ما ايرانيان خارج کشور از يک پراکندگی مزمن و ملموس رنج می بريم. اکنون در خارج مرزهای ايران ( به يمن حرکت ميليونی و غافل گير کننده مردم در داخل کشور) بخش چشمگير و کم نظيری از ايرانيان به حرکت در آمده و در سطوح متفاوتی فعال شده اند. افشاگری ها، آکسيون ها، اقدامات و ابتکارات گوناگون از طرف ايرانيان، جهان را حيرت زده کرده است. حضور بی سابقه ايرانيان خارج کشور در حمايت از جنبش آزادی خواهی بر تمام معادلات سياسی، طرح ها و سياست گزاری های دولت های خارجی اثر گذاشته است. در اين هنگامه بی مانند، کشورهای خارجی، سازمان ملل و نهاد های حقوقی با رنگين کمانی از سازمان ها، افراد و انجمن هائی روبرو هستند که با زبان و ادبيات گوناگونی تلاش می کنند با آنان ارتباط برقرارکرده و ايرانيان را نمايندگی و از حقوق آنان دفاع نمايند. اين نهاد ها و کشورها نمی دانند با کی صحبت کنند و کدام جريان، افراد يا گروه هائی به راستی ايرانيان را نمايندگی می کنند. گذشته از سوابق اين افراد ونيروها، آنچه که کتمان ناپذير است اينکه هر نيرو تلاش می کند رنگ دلخواه خود را بر اين حرکت زده و در صورت امکان آن را به سمت مطلوب خود هدايت کند. بی ترديد اين ناهنجاری بر دامنه فعاليت ها،انعکاس صدا و تلاش ايرانيان در همسو نمودن مردم جهان و دولت های منتخب آنان با مبارزات مردم ايران تأثير مستقيم می گذارد. پراکندگی و عدم هماهنگی فعاليت ها و بروز پاره ای درگيری ها(برخاسته از اختلافات ديدگاهی ) راهبند يک گستردگی ضروری برای تآثيرگذاری برافکار دنيای خارج و به ويژه بر سياست کشورهای غربی در قبال دولت کودتا بوده است.
در اين ميان چند پرسش اساسی قابل طرح است:
چه کسانی مردم ايران را در خارج کشور نمايندگی می کنند؟
چگونه می توان بر پراکندگی موجود و فعاليت های موازی و کم اثر غلبه کرد؟
چگونه می توان يک نهاد نيرومند برای طرح مطالبات ايرانيان خارج کشوردر مراجعه به نهاد های بين المللی به وجود آورد؟
چگونه می توان به توليد يک صدای رسا با مشروعيت مردمی، در دفاع و پشتيبانی از هموطنان مان در داخل کشور کمک کرد؟
چگونه می توان به روح حاکم بر ايرنيان خارج کشور در يک ميدان واحد عينيت بخشيد؟
چگونه می توان از مصادره جنبش آزادی خواهی توسط آنان که نماينده مردم نيستند جلوگيری کرد؟
به نظر نگارنده بسياری از مشکلات ما با مراجعه مستقيم به آراء مردم حل خواهد شد. هر سياست مفروض هرگاه هويت و نمايندگی خود را بی واسطه ، از رأی و خواست مردمی بگيرد که پشت آن سياست قرار دارند در آن صورت ما با يک تحول خوش خيم و يک سازگاری وحدت آفرين درفعاليت های مشترک ايرانيان مواجه خواهيم شد.
تشکيل کنگره ملی نه تنها پاسخی دمکراتيک به مشکل همکاری ايرانيان، بلکه همچنين فرصتی برای تمرکز نيروها، سمت و سو دادن به تلاش ها و دادن يک هويت فراگير و مردمی به نهادی است که می تواند ضمن نمانيدگی ايرانيان از کمک های فکری و عملی و حمايت مالی همه آنان برخوردار شود.
کنگره ملی ايرنيان:
- آزمونی برای جهت گيری مردم در يک فضای آزاد و نمونه ای از يک انتخابات دمکراتيک خواهد بود
- شيوه ای است مدنی برای فائق آمدن بر اختلافات و پراکندگی های موجود با مراجعه به آراء مستقيم مردم.
- وسيله ای است برای همکاری عملی گروهای مختلف مردم و فعالين سياسی.
- هويت مردمی دارد و لذا فراخوان های آن با پشتيبانی اکثريت ايرانيان مواجه خواهد شد.
- می تواند با دولت ها و نهاد های بين المللی برای فشار سياسی بر رژيم و به رسميت نشناختن دولت کودتا وارد صحبت شده و فشارهای لازم را اعمال کند.
- می تواند با دادن اخطار به دولت های پشتيبان دولت کودتا از جمله چين و روسيه، قراردادهای اقتصادی آنها با رژيم را فاقد اعتبار از جانب مردم ايران بداند و از آنها بخواهد از حمايت دولت کودتا دست بردارند.
- امکان کمک رسانی به جنبش داخل کشور را صد چندان می کند در حالی که کمک های آن مارک و کد هيچ نيروی سياسی خاص بر پيشانی ندارد.
- می تواند راديو و تلويزيون مستقل خود را داشته و شرايط رای زنی مستقل ايرانيان را فراهم کرده و نيز باز تاب اخبار مبارزات مردم ايران به دنيای خارج را بر عهده بگيرد.
- می تواند فعاليت های سياسی، اجتماعی، فرهنگی وهنری که با هدف برجسته نمودن مبارزات داخل کشورو پشتيبانی فکری و عملی از آنها صورت می گيرد را سامان دهد.
- کانالی برای تدارک رهبری جمعی مبتنی بر اراده عموم ايرانيان خواهد بود. کنگره ملی در صورت وارد شدن شرايط داخل کشوربه مراحل خطير و سرنوشت ساز بيش از هر نيروی ديگری مقبوليت مردمی برای دخالت و اقدام خواهد داشت. نهادی که می تواند( بی آن که خود ادعای رهبری داشته باشد) مانع ربوده شدن رهبری اين جنبش و رفتن آن به کانال های انحرافی شود.
جزئيات طرح تشکيل کنگره ملی
توضيح ويژگی های کنگره ملی
مضون فعاليت ها و جهت گيری های کنگره ملی را خود کنگره که متشکل ازنمايندگان برگزيده مردم است تعيين می کند. در اينجا به منظور ارائه يک چشم انداز کلی به چند ويژگی اشاره می شود:
کنگره ملی
- متشکل از نمايندگان منتخب مردم است
- دولت آلترناتيو نيست.
- فراسازمانی و غير ايدئولوژيک است
- منشور جهانی حقوق بشر را پايه کار خود قرار می دهد.
- مطالبات مرحله ای و مشترک ايرانيان در داخل و خارج کشور را در اولويت قرارمی دهد.
- باز و دمکراتيک است و اسناد و مصوبات و منابع تأمين مالی آن علنی وقابل بازرسی است.
- در مقابل موکلين خود پاسخگو می باشد و مرتبا با انتشار گزارش فعاليت های خود، مردم را در جريان اين فعاليت ها قرار می دهد.
- سه اصل استقلال (عدم وابستگی به دولت های خارجی)، آزادی( داشتن مرزبندی شفاف با استبداد حاکم) وجمهوريت (باور به گزينش آزدانه مردم درتعيين نوع حکومت خود) از ستون های مهم کنگره ملی است.
در اينجا نگارنده به عمد وارد جزئيات بيشتر نشده و تدوين منشور و اساسنامه مفصل تر را به نمايندگان کنگره که نمايندگی مستقيم مردم را دارند واگذار می کند.
پروسه تدارک کنگره ملی ايرانيان
مراحل زمانی تشکيل کنگره را می توان به چهار مرحله تقسيم کرد:
۱- مرحله تبليغی (دو ماه)
- ارتباط با ايرانيان خارج کشور و طرح ايده تشکيل کنگره ملی ايرانيان.مهندسی افکار و توضيح ضرورت تشکيل کنگره.
۲- مرحله تشکيل ستادهای انتخاباتی (يک ماه)
- ارتباط با کشورهای مختلف و تشکيل کميته های تبليغی که خود، کار تشکيل ستادهای انتخاباتی را عهده دار خواهند شد.
- تشکيل ستاد سراسری انتخابات در يک سمينار سه روزه به منظور تدوين آئين نامه انتخابات، شرايط کانديد شدن و نحوه برگزاری انتخابات.
- ستاد سراسری دوهفته بعد از اين سمينار موظف به تدوين برنامه مشخص برای انتخابات خواهد بود. اين ستاد همچنين مسئوليت راه اندازی يک سايت در اينترنت برای کاناليزه کردن اطلاعات مربوط به پروسه انتخابات را عهده دار خواهد شد.
۳- مرحله معرفی کانديداها (يک ماه)
- شرايط کانديد شدن و ضوابط حاکم بر انتخابات به اطلاع همگان می رسد.
- افراد علاقه مند که واجد شرايط هستند فرصت دارند به مدت يک ماه با استفاده از ابزار و امکانات اطلاع رسانی موجود، از سوابق و نيز برنامه های خود برای کنگره با مردم صحبت کنند. افراد فقط در محل اقامت خود می توانند کانديد شوند.
۴- انتخابات
انتخابات در يک روز در همه کشورها و در مراکز استان ها برگزار می شود. شيوه شرکت در انتخابات می تواند به شکل مرسوم و يا از طريق اينترنت باشد. جزئيات آن را ستاد سراسری در سمينار تدارکاتی تعيين می کند. تعداد نمايندگان بالغ بر سيصد نفر خواهند بود.
کلام آخر
اين يک آزمون است که طی آن مردم، پاسخ به اين پرسش را که: " چه کسانی مايل هستند که رای مردم ملاک گزينش و منشاء مشروعيت آنان باشد" دريافت خواهند نمود. در عين حال تشکيل کنگره ملی فرصتی فراهم می کند تا فعالين سياسی اهميت بيشتری برای تماس با مردم و گوش دادن به نظرات و ايده های آنان قائل شده و در عمل يک پيوستگی ميان روشنفکران، فعالين سياسی و مردم به وجود آيد. کنگره ملی يک مينياتور از فضای سياسی ايران آينده به دست می دهد. آيا ايرانيان آمادگی قرارگرفتن در کنار همديگر و حل و فصل اختلافات فکری و عملی خود برای استقرار يک جامعه آزاد و مدرن را خواهند داشت؟ اگر اين تجربه مثبت باشد آن وقت می توان اميدوار بود که در فردای بعد ازسقوط رژيم ولايت فقيه، شانس اجماع ايرانيان و تعامل آنان با همديگردر ساختن يک ايران آزاد و دمکراتيک، بسيار زياد باشد.
ما ايرانيان زخم های کهنه و آسيب های فراوان بر پيکر کشورو مردم خويش داريم. درمان اين دردها وترميم آسيب ها، شعار دادن و آرمان گرائی نيست. بايد در جستجوی راه کارهای عملی و زمينی باشيم. تشکيل کنگره ملی گامی مهم در اين راستا خواهد بود. کنگره ملی می تواند با تکيه بر اعتماد و حمايت مردم، به يک سرمايه سياسی مهم تبديل شده ودر معادلات سياسی و تاريخی کشورمان نقشی برجسته ايفا نمايد.
با آرزوی پيروزی مردم ايران
مسعود افتخاری – سوئد - مرداد ٨٨
پاسخ به چند پرسش احتمالی
س: آيا تدارک چنين اتنخاباتی مشکل نخواهد بود؟
ج: نه! تجربه انتخابات اتحاديه سراسری در سوئد که در آن ۲۱ شهر همزمان برای انتخاب نمايندگان کنگره موسس شرکت کردند نشان می دهد که اين کار شدنی است.
س: آيا افراد تشکيلاتی به نمايندگی از طرف حزب خود می توانند کانديد شوند؟
ج: نه! حضور افراد در کنگره فردی است اما افراد در توضيح سوابق خود بی ترديد از وابستگی جريانی و تشکيلاتی خود سخن خواهند گفت. کنگره نه جبهه سياسی نيروهای تشکيلاتی برای سرنگونی و يا آلترناتيو نظام فعلی بلکه يک نهاد دمکراتيک به منظور نمايندگی مردم ايران در خارج کشور در مراجعه به نهادهای بين المللی و در سامان دادن حرکت های دمکراتيک خواهد بود.
س: هزينه های مالی تدارک کنگره از کجا تأمين می شود؟
ج: کمک های مالی خود ايرانيان. اصولا مسئله فنی و اقتصادی نيست که مشکل اصلی است بلکه مضمون اين ايده است که اهميت دارد. چنانچه اين ضرورت برای مردم جا بيفتد و به آنها ميدان تأثيرگذاری داده شود به آن کمک خواهند کرد. بخشی از ايرانيان به فعاليت های سياسی و اجتماعی علاقه ندارند اما نسبت به وقايع جاری در ايران وسرنوشت کشورشان حساس هستند و کمک های مالی و فنی را دريغ نمی کنند.
س: کدام بخش از ايرانيان در چنين حوزه دمکراتيکی امکان ايفای نقش موثر دارند؟
ج: زنان و نسل دوم ايرانيان در مهاجرت.
س: آيا اين تهديد وجود ندارد که کنگره، محل مجادله نيروها و فعالين سياسی شده و عملا کاری از پيش نبرد؟
ج: نحوه شرکت مردم در آکسيون های اخير نشان دهنده روح حاکم بر ايرانيان و تمايل به هماهنگی با داخل کشور است. کانديداها در پروسه معرفی خود ودرزمان تبليغ، به پرسش های مربوط به طرح و برنامه مربوط به فعاليت هايشان پاسخ خواهند داد. بر پايه ديدگاه و نگاه اين کانديدها به مسائل مهم روز است که انتخاب خواهند شد. نمايندگان ناگزيرند از خواست موکلين خود تبعيت کنند. تمايل ايرانيان به همبستگی و تعامل با يکديگر کاملا آشکار است و نظرات افراطی از حمايت گسترده برخودار نيستند.
دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مطلب، نظر نویسنده بوده و لزوما سیاست یا موضع ایرانگلوبال را منعکس نمی‌کند.
توجه داشته باشید کامنت‌هایی که مربوط به موضوع مطلب نباشند، منتشر نخواهند شد!
افزودن دیدگاه جدید