نامه جمعی از زندانیان سیاسی

ایران گلوبال- زندانیان سالن ١٢ زندان رجایی شهر (گوهر دشت) ضمن ابراز نگرانی از وضعیت همبندی خود "رمضان احمد كمال" طی نامه ای از سازمان های حقوق بشری خواهان رسیدگی به وضعیت زندانیان بیمار و عدم توجه به موقع و مناسب به درمان آنها شدند.
متن کامل این نامه را در زیر می خوانید:
زندانی سیاسی کرد رمضان احمد كمال در وضعیت خطرناک
روز چهارشنبه ٩ دی ١٣٩٤ زندانی سیاسی کرد "رمضان احمد كمال" به خاطر نوعی بی حسی که مدت ها در دستش عارض شده بود، به بیمارستان اعزام گردید.درحالي که به جز بی حسی که ماه ها بود با آن دست به گریبان بود مشکل دیگری نداشت اما در فاصله انتقال از بند ٤ زندان رجایی شهر تا رسیدن به بیمارستان ، حال ووضعیت عمومی این زندانی سیاسی به گونه ای دگرگون می گردد که بیمارستان ساسان به دلیل علائم حیاتی بسیار ضعیف، از پذیرش او خودداری می کند.
به همین خاطر اجبارا او را به بیمارستان هزار تختخوابی تهران (خمینی) منتقل مى كنند ولی از همان روز یعنی از چهارشنبه تا کنون در وضعیت بیهوشی و نوعی کما به سر می برد و هیچکس نه مسئولیت آنرا می پذیرد و نه حتی علت این بیهوشی را توضیح می دهد. همبندیان این زندانی سیاسی ضمن هشدار و استمداد به خاطر وضعیت خطرناک او، از همه مراجع حقوق بشری تقاضای توجه و رسیدگی به این مهم را داشته و اعلام می دارند که این زندانی (رمضان احمد كمال) اولین بار که به بیرون از زندان اعزام گردید به دلیل عمل جراحی ناقص و احتمالا غیراصولی بود که در همین زندان رجایی شهر در سال ٩٠ بر روی دست او که شکسته بود، صورت گرفت بطوري كه استخوان دستش تا مدت ها تبدیل به منبع تولید عفونت شده بود و بعد هم با وجود از كار افتادگي كامل دستش ،مامورین زندان هنگام اعزام اوبه بيمارستان با توهین و اهانت و نهایتا با گذاشتن اسلحه بر روی شقیقه اش، به او دستبند زدند، در حالی که او مطرح مى كرد دست من شکسته و عفونی شده ،اگر خيالتان راحت نيست به جای دستبند چند پابند به پایم بزنید...ولی کسی توجه نمی کرد.
در موارد دیگر هم زندانیان را به خاطر بستن دستبند مورد ضرب و شتم قرار داده اند که در آخرین مورد ،اين مسئله منجر به آسیب دیدگی ، عفونت کلیه و حتي خونریزی شده بود. این شیوه معمول در برخورد با زندانیان رجایی شهر است (که در رابطه با زندانیان عادی بسیار اسف بار تر است) و موارد آن بارها و بارها خبرساز و رسانه ای شده ولی نتیجه ای در بر نداشته است.
با این همه در حال حاضر نگرانی از بابت وضعیت فعلی این زندانی سیاسی کرد است و مجددا از همه مجامع و ارگان های حقوق بشری،به طور خاص پزشکان بدون مرز استمداد كمك و توجه به این موضوع مهم را داريم.
زندانیان سیاسی سالن ١٢ زندان رجایی شهر - ١١ دی١٣٩٤