تهرانيّت نژادپرست و ديگرىِ محروسه

چيست اين اندوه مصرّانه ى لذت بخش در بطن تبريز؟ تبريزى كه به ناچار و تحت سلطه، جانش را به جاى پيشرفت در " لمس مدرنيته " به دستهاى ' نگرش مدرنيته " سپرده است. تبريزى كه در گريز از " فرهنگِ فرادستْ انگارِ سلطه " همچنان فروتنانه و با نزاكت دارد با استفاده از رموز ادبيات پسا استعمارى، بر مدار گسست مى چرخد.
تبريز با توركچولوكِ انسان محورش، " ديگرى دوستى " را به اندرونى همه ى اين اطلس آبى تزريق مى كند و ديگرى هاى تحت سلطه و ستم را به تخريب " صورتبندى هاى سركوب " دعوت مى كند.

چيست اين اورموى نازنين متلاطم كه در مواجهه با آخوندهاى استعمارگر و شاهنامه خوان هاى سركوبگر، نژادپرستان ارامنه و تروريست هاى كوه هاى غربى دارد با " فضابندى متهاجم سه گانه " از تسخير يگانگى خوبش جلوگيرى مى كند؟
مرگ درياچه ى اورمو مداخله ى " تهرانيّت نژادپرست" را در امور " ديگرىِ محروسه " به وضوح برملا كرد. راههايى كه به تهرانيّت تماميت خواه مى شتابند متن هاى استعمارگرى اند. اورمو دارد با سه گانه ى " نژادپرستىِ پنهان در وحدت ملى" دست و پنجه نرم مى كند و شايد به همين دليل شركت در انتخابات اورمو و شهرهاى غربى، كوك كردن ساعت به وقت آزربابجان باشد.

چيست اين پويايى اردبيلِ بلندى ها، اين " اصرار جغرافيايى ديگرى دوستى" در هاله اى از حزن مجادله؟
و استبداد دارد در كوير اين مجادله، بندرى مى رقصد. مثل رقص روحانى با " ارمنى باورىِ تهرانيت" كه درصدد تقرير يك پروژه ى متزلزل است. همانى كه محدويت هاى تبعيض مدارانه و ديگرى ستيز بر عليه " آزربايجانِ ديگرى نواز " را به خوبى انشاء مى كند.

و بدينسان، بالابلندِ همه ى " شهرهاى مجادله" را از شكم " كوتوله هاى فرودستِ سركوب" ( درونى و بيرونى ) بيرون خواهيم كشيد تا توركچولوك به مفهوم رهايى را بر مغزهايى كه " تلاقى گاه سركوبگرى "اند بنگاريم.

و از آنجا كه تثبيت " مداخله ى بى شعورى " در زواياى عقلانيتِ آزربايجانى يكى از " روايت نويسى هاى تماميت خواهى " است، رفتار تهاجمى و قلدر مآب بى شعورى را، گردن كلفتى و تهديد و تخريب و نفرت پراكنى را، منيّتِ لجام گسيخته كه برده ى سيستم هاى مسلط است را، دور زدن قانون به نفع سركوبگرى را تاب نخواهيم آورد. ( بى شعورى خاوير كرمنت مدنظرم است. )

و در نهايت تاييد " اوقات و مواقع استعمارى " به منزله ى " پيكر تراشىِ تسلط " است و ما را با خطابه هايى كه با وقت تهران همخوانى دارند كارى نيست. هر كارى كه ضامن عمر تسلط شود به منزله ى " به تاخير انداختن خويشتن " است.