رویگردانی از عدالت اجتماعی تا حد قلب واقعیات جایز نیست

برابر حقوقی گروه های اتنیکی وشعار خودمختاری خلقهای تحت ستم دوگانه ی ایران و جهان، از شعارهای حق  طلبانه مان بوده است.

بیشتر ما پس از پایان دوره جنگ سرد، پذیرفتیم که درک ما از لیبرالیسم، و دمکراسی وحقوق بشر نادرست و به دور از واقعیات زندگی بوده و سرمایه داری لجام گیسخته ویا "سیستم اقتصادی بدون کنترول داوطلبانه مردمی" چاره ساز دردهای بشریت نبوده است. امّا برخی از دوستان برای اثبات اینکه درک دیروزی شان اشتباه بوده، چنان افراط  می کنند که به راستی های آن راه عدالتخواهانه نیز خط بطلان می کشند و متوجه نیستند که به مطلق نگری افتاده و درصف چپاول گران کودتاچی ای که انقلاب مشروطیت را به نفع ارتجاعی ترین بخش جامعه بشکست کشاندند قرارگرفته اند.

درانترویوی صوتی و تصویری"ویژه سایت ایران گلوبال" که جناب کیانوش توکلی با آقای ع.اردبیلی داشتند و ایشان به بیش ازسی پرسش وی پاسخ می دادند، دربخش پرداختن به خطاهای حزب توده  در زمان پهلوی  در کنار طرفدار افراطی رژیم استبداد کودتایی قرار می گرفتند.

عجیب بود که ایشان " ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا" که ستاد زحمتکشان ستمدیده آن مردم برای پس گرفتن زمینهای غصب شده ازجانب شاه زاده ها، نطامیان و صاحب منصبان دورهی آریامهری بودند را نیز بعنوان تشکل سیاسی نظامی نام می برد و محکوم میدانست. درحالیکه این ستاد تا روز یورش وحشیانه دژخیمان مسلح رژیم ملّا خمینی وربودن وِ ترور رهبران ستاد  دست به مقاومت نزده وحتی موجب قتل یک پاسدار ویا دیگر نیروهای نظامی ملّایان نشده بود ورهبرانش نیز هنگام ربودن کوماندوهای ملّا خلخالی، فاقد یک قبضه سلاح گرم و سرد بوده اند.

جای بسی تعجب و حیرت است، کسی که دیروز به تفکرات چپ گرایش داشته و سخن از عدالت و انصاف و رهایی مردم ستمدیده می زده، این چنین ساده به قلب واقعیات می پردازد.

ازیز دادیار ـ  بلوچ