تابوت ِ هروَلَه!

به گزارش رسانه ها، بنابر اعلام سازمان پزشکی قانونی کشور، در هفت ماهه سال جاری، دو هزار و ۱۸۱ عابرپیاده در حوادث رانندگی جان خود را از دست دادند که این رقم حدود یک پنجم (۱۹.۸ درصد) از کل تلفات تصادفات این مدت را به خود اختصاص داده است.

همچنین آمار عابران فوت شده در حوادث رانندگی هفت ماهه سال ۱۳۹۸ نسبت به مدت مشابه در سال گذشته (دو هزار و ۱۲۰ نفر) ۲.۱ درصد افزایش داشته است.

بیشترین عابر کشته شده در تهران

بر اساس این گزارش در هفت ماهه امسال، سه چهارم عابران متوفی در تصادفات مرد و یک چهارم زن بوده‌اند همچنین استانهای تهران با ۳۱۷، خراسان رضوی با ۱۷۱ و فارس با ۱۴۹ نفر بیشترین تعداد عابران متوفی را داشته‌اند.

بیشترین سهم تلفات عابران‌پیاده نسبت به کل تلفات تصادفات، به ترتیب مربوط به استانهای تهران با ۳۸.۶ درصد، مازندران با ۳۵.۴ درصد و گیلان با ۳۲.۷ درصد بوده، به بیان دیگر در این سه استان عابران‌پیاده بالاترین سهم را نسبت به کل تلفات تصادفات استان داشته‌اند.

بنابر این گزارش در هفت ماهه امسال بیش از نیمی از عابران‌پیاده در راه‌های درون‌شهری (۵۴.۳ درصد) جان باخته‌اند، ۳۷.۷ درصد نیز در جاده‌های برون‌شهری، ۶.۶ درصد در راه‌های روستایی و ۱.۴ درصد در سایر راه‌ها کشته شده‌اند.

بیش از ۴۰ درصد عابران کشته شده بالای ۶۰ سال سن دارند

از لحاظ سنی، ۴۳.۱ درصد عابران‌پیاده کشته شده در تصادفات هفت ماهه امسال در رده سنی ۶۰ سال به بالا و ۱۵.۵ درصد نیز ۱۷ سال و کمتر بوده‌اند همچنین ۱۸.۶ درصد از این افراد ۳۹ تا ۱۸ سال و ۲۲.۷ درصد ۵۹ تا ۴۰ سال سن داشته‌اند.

برخورد با خودروی سواری دلیل عمده مرگ عابران

بر اساس این گزارش، برخورد با خودروهای سواری با ۶۳.۸ درصد عمده‌ترین علت مرگ عابرین‌پیاده در تصادفات بوده است و پس از آن برخورد با وانت بار با ۱۱درصد، موتورسیکلت با ۹.۱ درصد، کامیون و تریلی با ۶.۳ درصد و برخورد با اتوبوس و مینی‌بوس با سه درصد موجب از دست دادن جان عابرین‌پیاده شده است.

سایر وسایل‌نقلیه مانند وسایل کشاورزی نیز درصدهای کمتری را در این زمینه به خود اختصاص داده‌اند.

https://salameno.ir/detail/36381781

پایان خبر

مکمل:

می گویند صد سال پیش، درویش‌خان از اساتید برجسته ی موسیقی ایران اولین قربانی سوانح رانندگی شد. روزانه صدها عابر پیاده در جهان کشته میشوند اما بد نیست بدانیم که حوادث رانندگی در ایران از لحاظ تعداد قربانیان، دومین عامل مرگ‌ومیر محسوب می‌شود و بـیش از یک‌سوم تخت‌های بیمارستان‌های کشور به قربانیان حوادث رانندگی اختصاص می‌یابد؛ درحالی‌که به‌طور متوسط در جهان، سوانح رانندگی عامل نهم مرگ‌ومیر است.

مضافاً، خبرگزاری ایرنا به نقل از محمد بخارایی، عضو هیئت‌مدیره جمعیت طرفداران حمایت از ایمنی راه‌ها نوشته: «بخشی از آمار فوق به مرگ دانش‌آموزان در سوانح رانندگی برمی‌گردد و روزانه ۵ دانش‌آموز درراه رفتن یا بازگشت از مدرسه جان خود را از دست می‌دهند.» بخارایی افزود: «سالانه ۲ هزار دانش‌آموز به دلیل سوانح رانندگی در مسیر مدرسه (چه داخل شهر و چه خارج شهر) از دست می‌روند که از این تعداد ۱۴۰۰ نفر را کودکان زیر۱۰ سال تشکیل می‌دهند.» وی در ادامه گفته: «مطالبه‌گر نبودن نهادهایی چون وزارت آموزش‌وپرورش، عدم تشکیل کمیسیون فرادستگاهی در حوزه ایمنی راه‌ها، تغییر در نوع نگاه مسئولان و جامعه و عدم پیگیری سوانح» از عواملی هستند که مسئله تلفات جاده‌ای را به امری عادی از جامعه ایرانی بدل کرده و لذا پرداختن به آن را با دشواری زیادی روبرو می‌کند.

باید اضافه کرد که طبق اظهارات مسئولان، ایمنی راه‌ها در سال ۹۸ نسبت به سال قبلش، ۱۷ درصد کاهش داشته باشد. ناگفته نماند، همین مسولان کمی قبل تر اعلام کرده بودند که تصادفات سال ۹۷، ۱۶ هزار کشته و ۳۵۰ هزار مجروح، معلول و ازکارافتاده دائمی داشته و یک‌میلیون نفر هم به دلیل پرداخت خسارات سوانح جاده‌ای دچار فقر شدید شده‌اند.

 از طرفی، بسیاری از کارشناسان شهری بر این باورند که شهر در قبضه خودروسازان است و هیچ تناسبی هم میان راه‌سازی و ایجاد معابر در شهرها با تعداد خودروهای تولیدشده وجود ندارد؛ همین است که همواره تعداد خیابانهای ماشین رو افزایش می یابد و کسی نیز بفکر عواقب کار نیست. نکته دیگری که حتماً سهم قابل‌توجهی در آمار کشته‌ها دارد و کمتر به آن پرداخته می‌شود، شیوه شهرسازی است. در شهرهای پیشرفته جهان، بزرگراه‌ها در محیط شهری ساخته می‌شود و نکات لازم را برای حفظ امنیت شهروندان در نظر می‌گیرند، اما در میهن اسلامی ایستگاه‌های اتوبوس تندرو، خط ویژه سواری و باری و غیره ساخته می‌شود، اما کسی به فکر امنیت عابرین پیاده نیست یعنی بارها دیده ایم که یک پل هوایی عابرین با فاصله خیلی زیاد تعبیه شده که هر از گاهی نیز در دست تعمیر بوده یا گاهی دیگر فرو میریزد. از طرفی، شهرداریهای عزیز از عابرین پیاده درآمدی کسب نمیکنند اما خودرو سازی، برج سازی و جاده سازی منبع اصلی درآمد آنهاست لذا منطقی نیست که برای ایمنی نهایتاً سه هزار نفر که در سال کشته میشوند بخواهند قید درآمدهای آنچنانی را بزنند!

پایین بودن فرهنگ رانندگی، چشم پوشی پلیس در قبال دریافت وجه نقدی، دست و پا گیر بودن قوانین و اجرا آنان، نقوص قوانین راهنمایی و رانندگی در کشور از دیگر عوامل دخیل در مطلب مطروحه اند.

در پایان، از بُعد آماری، در سال ۹۶ به گواه آمارهای منتشرشده ۴۸ درصد فوت‌شدگان حوادث رانندگی تهران را عابران پیاده تشکیل می‌دادند. این آمار در سال ۹۷ هم تفاوت آن‌چنانی نداشته است، چراکه رئیس وقت اداره تصادفات پلیس راهور پایتخت در تشریح تصادفات سال ۹۷ اعلام کرده بود ۴۵ درصد متوفیان حوادث رانندگی معابر تهران بزرگ سهم عابران پیاده بوده است.