فرض بگیریم که تمام منطقه را تمام و کمال دادند دست کردها! اینان اصلا نه کشورداری بلدند، نه سابقه چنین چیزی را دارند، و نه میتوانند مقبولیت همسایگان را کسب کنند. اول ازهمه برای پست و مقام به جان یکدیگر می افتند. درضمن اصلا زبان یکدیگرنمی فهمند. یکی قرمانجی، دیگری سورانی، آن یکی زبان دیگری صحبت میکند، و زمین تا آسمان با یکدیگر فرق دارند. در ثانی مگر به همین آسانی است، میلیونها عرب عراقی، سوری، و ترکهای سوریه و عراق را از خاک آبا و اجدای خود بیرون ریخت در سرزمین آنان کردستان درست کرد؟ بزرگترین اشتباهی که حکومت "اوباما" کرد، لجام خود را داد دست دول اتحادیه اروپا و آنها نیز ستون پنجم کرد و ارمنی را انداختند وسط و از اینان پهلوان پنبه ساختند. اینها نیز پاپ را آوردند به ارمنستان فقر زده، میخواستند به قول خودشان با مظلوم نمائی و با تبلیغات کر کننده رادیو تلویزیون و تبلیغات سو، ترکیه را
فرض بگیریم که تمام منطقه را
فرض بگیریم که تمام منطقه را
Anonymous
تحت تاثیر تبلیغات دنیای مسیحیت قرار دهند، با برجسته کردن مسائل پوسیده یکقرن پیش تهجیرستون پنجم ارمنی را به ترکیه تحمیل کنند. با وجودیکه از قبل میدانستند ترکیه هرگز زیر بار چنین دروغ تاریخی نمی رود. پس از آن مجلس آلمان بدون حضورصدراعظم آلمان خانم مرکل و وزیر خارجه اش، با به رسمیت شناختن بامبول ارمنی میخواستند ترکیه را تحت فشار بگذارند، تا پولی به حساب لابی های ارمنی واریز شود، چون میدیند که مردم ارمنستان از فرط گرسنگی دسته دسته مجبور به ترک کشور شده اند. از طرفی با دادن چراغ سبز به تروریستهای پ.ک.ک، حمله های تخریبی خود را برای ضربه زدن به اقتصاد ترکیه شدت بخشیدند. اما تروریستهای پ.ک.ک بدست ارتش و نیروهای انتظامی ترکیه به شدیدترین وجهی سرکوب شدند. مقادیر زیادی سلاح و مهمات غربی از آنان ضبط گردید. لانه های تروریستی شان منهدم شد. دیدیم که این نقشه غرب نیز به جائی نرسید. دول غرب با تعجب تمام دیدند که در ترکیه آب از آب تکان نخورد. مردم تورک در صحنه اند. وقتی نقشه ها و سیاست تخریبی غرب نسبت به ترکیه کارساز نشد،" داود اوغلوی کورد" نخست وزیر سابق ترکیه، به امر غرب، دستور سرنگونی جنگنده روسیه را داد، تا شاید روسیه و ترکیه را بجان هم بیندازند. روسها نیز با هشیاری گفتند قصد جنگ با ترکیه را نداریم، و چنین بود که اینبار نیز نقشه های دول غربی دوباره نقش بر آب شد. وقتیکه آنها سومین نقشه خود را نقش بر آب دیدند، در پانزده ژوئیه کوتای تروریستهای گولن را در ترکیه راه انداختند. آنهم کار ساز نشد. مردم تورکیه با دست خالی جلوی توپ و تانک ایستادند. کودتا گران را به زانو در آورده، خلع سلاح کردند. اکنون تنها امید و بهانه غرب برای ایجاد کردستان، لولو خورخوره "داعش" است که بدست دول غرب به وسط انداخته شده، و تامین مالی و تامین سلاح میشود تا به بهانه جنگ علیه داعش، کردستان درست بکنند. اما این نقشه نیز کار ساز نخواهد شد. دول منطقه و قبل از هر چیز مردم منطقه علیه آن بپا خواهند خواست. برفرض اگر غرب به زور اسلحه در عراق و سوریه کردستان درست بکند، تازه مبارزات مسلحانه ملل همسایه و کسانیکه سرزمین هایشان به زور از آنان گرفته شده است، علیه اکراد آغاز خواهد شد تا متجاوزین به سرزمینهای آبا و اجدادیشان را از خاک خود بیرون کنند. اکراد هیپگونه سابقه مبارزاتی مستقل در تاریخ ندارند. اینان همیشه عامل دست دیگران برای پیش برد مقاصد دول بیگانه درمنطقه عمل کرده اند. کردها هیچگاه توان رو در روئی با ملل دیگر را نداشته اند. چون وزنه ای نبوده اند. تنها هنرشان این است در سوراخی قائم شوند، یک فقره عملیات تخریبی انجام دهند، دوباره بر گردند به سوراخ قبلی خود. سیاستچی های اکراد باید حد و حدود خود را بشناسند، والا قربانی اشتباهات خود خواهند شد. اگر چنین ادامه یابد مردم محنت دیده کورد را نیز قربانی سیاستهای غلط خود خواهند کرد. در دنیای دیپلماسی سیاست خرابکاری علیه ملل دیگر سازگار نیست، و مقبولیت اجتماعی ندارد. با چریک بازی و خرابکاری مبارزه سیاسی پیش نمی رود. اکراد باید به حد و حدود خود قانع باشند. و از سیاست زیاده خواهی پرهیز کنند. درغیر اینصورت آن چیزی را که بدست آورده اند، ممکن است آنرا نیز از دست بدهند.اکراد اول باید روش مبارزه سیاسی را یاد بگیرند. از قافله دیپلماسی هنوزخیلی فاصله دارند.