دانشمند گرامی جناب لوائی! به

دانشمند گرامی جناب لوائی! به هدف زدی! واژه تان از هر خنجری تیزتر است. ظرافت ادبی و روش کنکاش، و تجزیه تحلیل شما دانشمند گرامی در خصوص جامعه مریض و خود شیفه ایرانی، بسیار دقیق و در مرکز توجه قرار دارد. جامعه ای که عاشق زندانی شدن است. پیام راستین شما به جامعه عفونت زده ایران، مثل نشتری است بر دمل چرکین! اگر چه به دمل چرکین استعمار و خود شیفگتی، جامعه خرافات زده، و عقب مانده و مریض ایرانیت، نوش داروی بعد از مرگ سهراب است. اما ماهیت مریض و پوسیده این زندان! این بازداشتگاه و جهنم خلقها لازم است هرچه بیشتر از نظر ماهوی کالبد شکافی شود. تا لعاب افتخارات کاذب ایرانیت از روی این بازداشتگاه ریخته شود و چهره واقعی این بیدادگاه و جهنم عمومی، برهمگان روشن شود.