این کامنت در پست قبلی بود/ اشتباه تایپی اش زیاد بود که اینجا اصلاح شد. اجازه بدیهد در این قسمت بازنشر شود. بگمانم اعمیتش ارزش چند تکرار دارد.
من سالهاست این سایتهای اپوزیسیون مطالعه کردم/ سه بخش کلی است:
یک دسته فحاش و عقده گشا هستند و در حد لمپن ها هستند که چندان از سیاست و حکومت و فلسفه و اخلاقیات و معرفت کافی ندارد.
دست دوم مزدوران اجنبی تفرقه افکن و داخلی استبداد مذهبی اند که هدفشان تفرقه و تدوام استبداد مذهبی ولی با کشور ضعیف است.
دست سوم مبارزان واقعی هستند- که اغلب از متانت و شخصیت کافی برخوردارند- از فعال حقوق زنان و دگرباشان گرفته تا اتینیک و ناسیونالیست ایرانی.
من به آن دودسته جاهل و مزدور کاری ندارم که به نظرم اقلیتی بیش نیستند؛ سخنم با دسته سوم است یعنی مبارزان واقعی راه دمکراسی خواهی و حقوق بشر. بدیهی است این دسته سوم بنا بر تعلق ایدئولوژیک و اتنیکی یا عرق ایرانی،
این استبداد لازمه اش وجود یک بستر (رژیم/نظام/حکومت است) وقتی در قانون اساسی شخصی به اسم شاه یا رهبر، اختیارات مافوق قانونی مثل حکم حکومتی (ملوکانه) دارد، وقتی محدودیت زمانی حکومت ندارد، و قادرست با ترفندهایی مثل شورای نگهبان و سپاه و اطلاعات و نهادهای موازی سرکوب گر و مرعوب کننده و دراختیار گرفتن مساجد و مراکز مذهبی- در هر کوی برزن - برای خودش جاسوس خانه و لانه تفرقه و تجسس و ارعاب ایجاد کند، و از طرفی مردمی دل مشغول بخور و نمیر کند، و دعاوی عوام فریبی فارس و ترک و غیره راه بیندازد؛ نه تنها چهل سال اخیر، بلکه صد سال دیگر هم این استبداد - که سراسر ظالمانه و فاسد است را ادمه میدهد.