این جناب بسیار ازخود راضی

ولی آنچه مربوط به مضمون هفته نامه هایش میشود، سبکی بجامانده از قلم بدستان دوران اختناق پهلوی را بیاد میآورد که با واژه هایی در پرده قصد بیان چیزی را داشتند. در حالیکه امروزه با آزادی اینترنتی و در غرب، نوشتن به این سبک، قلمبه گویی بیش نیست. خواننده دیگر شکیبایی اینگونه انشأ ها را ندارد و اگرهم آنرا بخواند مطمئناً روشنتر نخواهد شد. سخن در لفافه گفتن نمیتواند خواننده را وادار به واکنشی با پاسخی دقیق و با واژه هایی مناسب کند.
کافیست نام لوایی را در این سایت انگشت گذاری کنیم تا به همه تیترهای برگزیده او بیشتر آشنا شویم. برای مثال:
- به مردی با تو پیوستم ندانستم که نامردی( ادبیات را برو!)
- برای آزادی قره باغ باید تفنگ بدست گرفت( خوب چی شد جناب دون کیشوت)
- صادق هدایت و فلسفه سگ شدگی ( مکتب تبریز؟)
و همینطور تا پایان.