نیروی ازادی، دمکراسی و دادگری اجتماعی نمی تواند جاده صاف کن ارتجاع فاشیستی گردد. از اینرو باید از پوپولیسم فاصله گرفت و در مقابل شعار پوپولیستی "حق تعیین سرنوشت خلقها"، به تبلیغ، ترویج، روشنگری و دفاع بی قید و شرط از خودمدیریتی سکولاردمکراتیک پرداخت.
هنگامی اسلامگرایان در آستانه کسب قدرت سیاسی بودند، ما به حکومت اسلامی نه گفتیم و با مردمان متوهم همسو و همگام نشدیم. اکنون نیز "بازگشت به خویش" در مناطقی از کشور بار قومی یافته است، ما تنها از جنبش هائی دفاع می کنیم که همانند روژوا (کردستان) همگرایانه و نوعدوستانه بوده و مرزهای روشن با فاشیسم مذهبی، قومی و نژادی داشته باشند.
اگر دیروز فاشیسم مذهبی زیر شعار اسلام و حکومت اسلامی برای نابودی جامعه ایرانی خیز برداشت و 38 سال ایران را به ویرانه تبدیل کرد، امروز گندم نمایان جوفروش، باشعارهای پوپولیستی جاده فاشیسم قومی – نژادی را فرش می کنند.
نیروی ازادی، دمکراسی و
نیروی ازادی، دمکراسی و
اقبال اقبالی
به نظر میرسد که قرار گرفتن سیاست بر ریل ایحاد جمهوری پارلمانی سکولار دمکراتیک در ایران و تامین خودمدیریتی سکولار دمکراتیک، نه تنها حل دمکراتیک و متمدنانه مسائل جامعه را تسهیل می کند، بلکه دیوارهای میان ایران و همسایگان را هم (مانند اتحادیه اروپا) بی اعتبار خواهد کرد.