از مختوای کامنت ها و نظرها

رژیم حکومتی، از دو حالت در جهان خارج نیست، یا استبدادی است و دمکراسی. بقیه زیر مجموعه این دو نوع است، گاه شبهه ای (ظاهری) از یکی و حقیقتی (باطنی) از دیگری! اگر از دو حالت ممکن بیرون شود، نهایت یا کشور تجزیه یم شود و به یکی از دو نوع باز تکه ها از تجزیه تبدیل می شود و یا کشور در حالت هرج و مرج می رود/ مثل حالت سوریه.
شواهد حاکی است، ایارن احتمال ماندگاری استبداد تا 50% و احتمال وقع حالت هرج و مرج 30% است و تنها 20% ممکن است نوعی دمکراسی و به احتمال قوی از نوع دمکراسی فدرال خواهد بود. این تقسیم قوا است و نه تقسیم تعداد هواخواه! در حالی به نظرم اکثریت قاطع مردم دمکراسی خواه ایران گرا هستند ولی قوای این اکثریت بیش ا از 70 درصد معادل 20 درصد قوا تاثیرگذرای است! دلیل این ضعف، همان تفرقه است. القائات دو نیروی استبداد و جدایی خواه، این نیروی دمکراسی خواه 70 درصدی به چنین ضعف کشانده است.
از برایند نروها و واقعیت جاری، شانس ماندگاری استبداد مرکزی 50% است و با توجه به اینکه دو قوا مجموعه جدایی خواه 30 درصدی و مجوعه دمکراسی خواه ایران گرا 20% است، یحتمل تا 30 سال دیگر استبداد ماندنی است و شادی با مرگ نسل مستبدان فعلی و جایگزینی نسل اینده میراث داران استبداد، کشور به سمت سقوط برود و تجزیه. نمونه اس سوریه. نسل دوم استبداد (پسر اسد) نتوانست میراث پدر نگهدارد و کشور به فروپاش یو هرج و رمج در غلتید! احتمالا عاقبت ایارن همین است در گذر که می تواند از یک سال دیگر شروع شود و در 5 سال شکل بگیرد ویا ترفندها استبداد و اقتضائات ابرقدرت ها این فاجعه به 20 الی 30 دیگر به تاخیر به اندزاد مگر تحولی جدی در نیروهیا مخالف بوقوع بپوندد و مثلا همه در یک شورای اپوزیسیون گرد بیاند و سر یک فدرال دمکراسی که شبیه انچه بشریت گفته همگرا شوند. شورای همگرایی فدرال دمکراسی خواهان تنها راه نجات واقعی از استبداد مرکزی است.
شورای همگرای فراگیر و حداکثری باید باشد. باید هر دو نیورهی دمرکاسی خواه و جدایی خواه مخالف استبداد مرکزی، از خواست های حداکثری چشم بپوشند بر اصول دمکراسی و فدرالیسم مناسب ایارن به توافق برسند. همان مدل ترکیبی از مدل های امریکایی و سوئیسی که می گید واحد شهرستان (کانتون) شروع فدرال دمکراسی باشد و در استان هماهنگ کننده و رابط کانتون با کشور (کانتری) باشد.
شورا تصمیماتش به صورت رای جمعی باشد. هر استان دو نماینده باشد و یا 30 گروه قومی-زبانی (اتنیکی) و حقوقی و اقلیت ها 60 نماینده، مجموعا 60 نماینده. مثلا حتما یک نفر نماینده برخی اقلیت ها حقوقی مثل دگرباش های جنسی، یک نماینده بی خدایان، یک نماینده خداباوران ب یدن، یک نماینده از هر عقیده-دین و ایین با جمعیت بالای هزار نفر مثل بهایی، یارسانی، دارویش، ... در این صورت، ختما از هر طرفدار سیستم سیاسی خاص مثل سلطنت طلب و کمونیست ها هم دست کم یک نماینده باشد.
شورای دیر اول و معاوننی و منشی ها و اعضای هیئت مدیره و کارگزران با رای اکثریت انتخاب کند. برای کی ساله و یا دو-سه ساله.
کشور کل-کانتر ، حامل اجزا یعنی شهرسان-کانتون است.