درپاسخ به سوآل کامنت نویس

از حق تعیین سرنوشت ملل دم میزند، خائن و بیوطن و بیگانه پرست نامیده و به منظورتخطئه و سرکوب چنین شخصی از هیچ دروغ و بهتان و افترا ابا نمیکنند. چنین افراد شوونیست پوسیده مغز که در ایران فراوان یافت میشوند، جلو هر بحث و گفتگوی سازنده در زمینه مساله ملی و ستم ملی رایج در ایران را میگیرند. همین عناصر شوونیست بی منطًق، ملت های غیر فارس و زبانهای غیر زبان فارسی متداول در ایران را سخت خوار شمرده و زبان ترکی متداول در آذربایجان را زبانی اجنبی که با زور شمسیر ترک های مهاجم به مردم آذربایجان تحمیل شده است ، قلمداد میکنند. کم نیستند پان ایرانیست های شوونیستی که خود را کمونیست میدانند و همه جا مغرضانه اهالی آذربایجان را آذری و زبان آنها را هم آذری می نامند!! حال آنکه زبان خاق آذربایجان زبان ترکی میباشد که بهیچوجه زبان بیگانه برای میلیون ها ترک زبان های ساکن آذربایجان نمی باشد. قرنها پیش، قبایل مختلف ترک به آذربایجان آمدند و در این سرزمین وسیع و حاصلخیز ساکن شدند . انها زبان خود رانیزکه ترکی بود با خود همراه آوردند. در کشوری که به مدت ۹۰ سال رژیمهای سرکوبگر شوونیست با زور و قلدری زبان دیگر ملت ها را ممنوع کرده و زبان بیکانه ای را برای بیش از نصف اهالی کشور تحمیل کرده اند طبیعته افراد و گروه بندیهای سیاسی شوونیست و پان ایرانیستی وجود خواهند داشت که مبلغ و اشاعه گر روند ها و سیاست های های شوونیستی و پان ایرانیستی و پان فارسیستی رژیم های ارتجاعی حاکم باشند. در دوران تسلط رضا شاه بر ایران ، در بین اطرافیان پان ایرانیست این دیکتاتور خود کامه کسانی بودند که در زمینه فارسی زبان ساختن کل اهالی آذربایجان، طرح ریزی میکردند!!! یکی دیگر از سیاست های ارتجاعی علیه ملت های غیر فارس ایران در طول ۹۰ سال گذشته، تغییر اسامی شهرها و دهات از زبان محلی به زبان فارسی بوده است . در زمان رضا شاه بویژه این سیاست شوونیستی به شدت اعمال میشد. مغز های برخی از شوونیست ها و پان ایرانیست ها آن چنان انباشته با ترهات نژاد پرستانه است که بحث و گفتگوی معمولی دموکراتیک در باره مساله ملی و رواج ستم ملی درایران کوچک ترین تاثیری در این قبیل اشخاص سرسخت و عقبگرا نخواهد داشت .مواضع ارتجاعی و شوونیستی آنها را باید در سطح وسیع افشاکرده و توده های مردم را از دروغین بودن ادعاهای برتری طلبانه آنها آگاه ساخت. مبارزه پردامنه علیه شوونیسم و برتری طلبی زبانی و قومی ، یکی از طرق طرد و رد نظرات شوونیستی و پان ایرانیستی رایج در محافل روشنفکری میباشد.