دوستان گرامی، لطفا از « معدوم
آ. ائلیار
دوستان گرامی، لطفا از « معدوم کردن مخالف و انسان» ننویسید
جنبش حق طلبانه ی آذربایجان دهه هاست که اعلام کرده « مخالف اعدام و هر نوع خشونت و شکنجه» است. و طرفدار حقوق بشر و آزادی ست. در قطعنامه ی آمستردام نیز قید شده. خواهش من اینه که بکوشیم « ایده و اندیشه های فرا گیر انسانی را که مبتنی بر حقوق بشر و مکمل های آن است و یا در آثار روشنگران میاید ، در کار خود رعایت کنیم.»
تنها با افکار مدرن و متمدنانه و انسانی میتوان جلو بیعدالتی و طرف داران اسارت را گرفت. رفتارها و ایده های عقب مانده و ارتجاعی و غیر انسانی به زیان حقوق ما و همگان است. و کار را خراب میکنند.
تهرانلی عزیز
واقعیت اینه که وضعیت جامعه ی ایران بسیار مشکل ساز شده است.
آمریکا و متحدین اش عربستان را حمایت میکنند. عربستان در کار تغییر حکومتهای منطقه و صدور هرچه بیشتر وهابیسم است.
متقابلاً ایران نیز در پی صدور انقلاب اسلامی و خمینسم است و با ریاض رقابت میکند.
تحلیل عربستان اینه که جامعه ی ایران به دلیل ستم ملی و دیکتاتوری موجود و خمینسم در حال انفجار است.
از اینرو میتواند حرکت ایران را با حمایت از سارمانهای اتنیکی و آغاز جنگ داخلی خنثی یا کاهش دهد کند.
به نظر میرسد بخشی از سازمانها و گروههای اتنیکی و غیر اتنیکی بی میل نیستند که در این ماجراجویی شرکت کنند- و در راه درگیری نظامی-سیاسی با حکومت ایران پیش روند.
این وضعیت در بدترین حالت میتواند پای دولتهای همسایه و جهانی را به جنگ داخلی بکشد.
رئیس جمهورجدید آمریکا نیز در راه است که میتواند تأثیرات منفی خود را بگذارد و مشکل ابعاد تازه و چه بسا خطرناکی پیدا کند.
از طرف دیگر مردمان جامعه در آرزوی صلخ و زندگی بهتر و پیشرفت اند.
در این میان نیروهای « حکومتی و اسلام چی ، شاه چی، پان ایران چی، و مانند اینها»
در نظر فعالان اتنیکی ، حامیان رفع تبعیض و برابری خواه و عدالت اجتماعی طلب ،
سد راه « تعیین سرنوشت مردم » و پیشرفت به حساب میایند.
و متقابلا « نیروهای نامبرده» نیز « استقلال طلبان و فدرالیستها و چپ حامی تعیین سرنوشت و اتحاد داوطلبانه طلب» را دشمن می شمارند.
یعنی جامعه بین « دشمن- و دشمن» قطبندی میشود یا میکنند اش.
اینجاست که مشکل جنگ داخلی پیش میاید. راه حل این مشکل « قبول تعیین سرنوشت یا اتحاد داوطلبانه ی ملیتهاست» ،
که در مقاله تحت عنوان « آزادی یا آزادی انتخاب » ذکر شده است. در غیر این صورت جامعه دیر یا زود در گیر خشونتهای داخلی خواهد شد.
ما نمیدانیم موضع گیری « افراد و گروهها و سازمانها» و از سوی دیگر « اقشار اجتماعی» در این شرایط چه خواهد شد.
اکنون لازم است شرایط، احتمالات، راه حلها روشنگری شوند.
هدف در قدم اول رفع خطر جنگ داخلی ست. باقی مسایل میتواند مسالمت آمیز حل شوند.
واقعیت اینه که وضعیت جامعه ی ایران بسیار مشکل ساز شده است.
آمریکا و متحدین اش عربستان را حمایت میکنند. عربستان در کار تغییر حکومتهای منطقه و صدور هرچه بیشتر وهابیسم است.
متقابلاً ایران نیز در پی صدور انقلاب اسلامی و خمینسم است و با ریاض رقابت میکند.
تحلیل عربستان اینه که جامعه ی ایران به دلیل ستم ملی و دیکتاتوری موجود و خمینسم در حال انفجار است.
از اینرو میتواند حرکت ایران را با حمایت از سارمانهای اتنیکی و آغاز جنگ داخلی خنثی یا کاهش دهد کند.
به نظر میرسد بخشی از سازمانها و گروههای اتنیکی و غیر اتنیکی بی میل نیستند که در این ماجراجویی شرکت کنند- و در راه درگیری نظامی-سیاسی با حکومت ایران پیش روند.
این وضعیت در بدترین حالت میتواند پای دولتهای همسایه و جهانی را به جنگ داخلی بکشد.
رئیس جمهورجدید آمریکا نیز در راه است که میتواند تأثیرات منفی خود را بگذارد و مشکل ابعاد تازه و چه بسا خطرناکی پیدا کند.
از طرف دیگر مردمان جامعه در آرزوی صلخ و زندگی بهتر و پیشرفت اند.
در این میان نیروهای « حکومتی و اسلام چی ، شاه چی، پان ایران چی، و مانند اینها»
در نظر فعالان اتنیکی ، حامیان رفع تبعیض و برابری خواه و عدالت اجتماعی طلب ،
سد راه « تعیین سرنوشت مردم » و پیشرفت به حساب میایند.
و متقابلا « نیروهای نامبرده» نیز « استقلال طلبان و فدرالیستها و چپ حامی تعیین سرنوشت و اتحاد داوطلبانه طلب» را دشمن می شمارند.
یعنی جامعه بین « دشمن- و دشمن» قطبندی میشود یا میکنند اش.
اینجاست که مشکل جنگ داخلی پیش میاید. راه حل این مشکل « قبول تعیین سرنوشت یا اتحاد داوطلبانه ی ملیتهاست» ،
که در مقاله تحت عنوان « آزادی یا آزادی انتخاب » ذکر شده است. در غیر این صورت جامعه دیر یا زود در گیر خشونتهای داخلی خواهد شد.
ما نمیدانیم موضع گیری « افراد و گروهها و سازمانها» و از سوی دیگر « اقشار اجتماعی» در این شرایط چه خواهد شد.
اکنون لازم است شرایط، احتمالات، راه حلها روشنگری شوند.
هدف در قدم اول رفع خطر جنگ داخلی ست. باقی مسایل میتواند مسالمت آمیز حل شوند.