پیروی دو کامنت اخیرم، نظرات

بایست نظرات نقد شود تا یک طرح پخته و کامل شود.
بحث نظری تکراری بیفایده است. من احساس می کنم باید از اشتباهات گذشته درس گرفت و تکراز اشتباه نکرد.
تکرار حرف تنش زا که سودی برای دمکراسی خواهی ندارد، یک خطا است. نادیده گرفتن نظر دیگران بخصو دارای جمعیت بزرگی هم باشند اشتباه است. دیکتاتوری چه مدعیان اکثریت و چه مدعیان اقلیت اشتباه است. خشونت نسبت به کسانی که تنها نظر و عقیده شان می گویند یک جنایت است.
اشتباه برداشت از دمکراسی و نوع فدرال دمکراسی، می تواند فاجعه تکراز استبداد شود، چه استبداد در یک کشور بزرگ یا چندپاره ازآن.
اینکه کاربر "بشریت" می آید می گوید: حق تعیین سرنوشت، بهتر است در زمان مناسب باشد، دلایل واقعی است. طبق برخی نظر روان شناسان، انسان ها در حالت هیجانی شدی مثل عصابیت و نفرت، ممکن است تا 70% از هوششان کاهش یابد یک انسان معمولی در حد یک کودک تصمیم بگیرد! در مورد حق جدایی و تعیین سرنوشت، ارامش بایست باشد. این رامش در یک بزاه نسلی ممکن است روی دهد و نه بحبوحه انقلاب و تغییر نظام و سرنگونی استبداد. همان اشتباهاتی در انقلاب منطه شد. شاید تنها نمونه موفق فعلی کشور تونس است که آن پس 5 سال از سقوط استبداد، و داشتن ارمش نسبی به نتایج ملموسی دارند می رسند.
http://iranglobal.info/node/56788
برخی می گویند، از دلایل اشتباه سال 1358 در تاسیس نظام استبداد مذهبی با نام فریبنده "جمهوری اسلامی" همین احساسی و هیجانی بودن زمان انتخابات بود، یعنی می گویند بهتر بود یک قانون اساسی موقت می بود و بعد چند سال پس از قانون اساسی دائمی می شد. عجله و ان شتاب، بدیهی بود، مردم زا دچار اشتباه می کند.
به نظر من از از اهداف دمکراسی جلوگیری از خطا و اشتباه تصمیم گرفتن است. فلسفه دمکراسی خرد جمعی است برای همین منظور، تا تکرار خطا - مثل ایجاد استبداد - جلوگیری شود.