در ایران در چهارچوب نظام

چنگال دشمن غداری نظیر رژیم جمهوری اسلامی، کار سهل و آسانی نیست و از مبارزین راه آزادی، فداکاری و مقاومت بی حد و حصر، طلب میکند. با سازش و تبانی با رژیم خودکامه جمهوری اسلامی و قدرت های امپریالیستی و ارتجاع منطقه، رهاپی خلق آذربایجان از انواع ستمگریها و از آنجمله ستم ملی، امکان پذیر نیست. در برخورد به مساله ستم ملی در ایران در عین حال همواره باید منافع کارگران و توده های زحمتکش خلق های تحت ستم در نظر گرفته شود. برای کارگران و توده زحمتکش آذربایجان، فرق ماهوی بین سرمایه داران فارس و ترک ، وجود ندارد. به نظر میرسد در بین هواداران جنبش ملی آذربایجان ، کسانی هم وجود دارند که خواهان حل مساله ملی در چهارچوپ رژیم جمهوری اسلامی می باشند . از دید این قبیل آدم ها که ظاهرا میخواهتند بطور گام به گام بر ستم ملی در آذربایجان چیره گردند، اظهار نظر های عوام فریبانه و نفاق افکنانه سردمداران رژیم در زمینه تدریس چند ساعت زبان ترکی در هفته در کنار زبان رسمی - زبان فارسی- امتیاز مهمی تلقی میگردد!! نهایت آرزوی این قبیل اشخاص داشتن آذربایجان ظاهرا مستقلی است که در آن زبان ترکی زبان رسمی باشد و سرمایه داران بومی با مکیدن خون کارگران و زحمتکشان، صاحب ثروتهای باد آورده گردند .