آقای نوری علا ، در زمره

ایران، دید شوونیستی وپان فارسیستی ایشان به نحو مشهود و آشکاری خود را نشان میدهد. برای نمونه در همین مقاله « چشم انداز مساله اقوام....»، ایشان می نویسد: « مردمان ایران از بحر خزر تا خلیج فارس به فارسی سخن می گویند. اما به اقوام و تیره های مختلف تعلق دارند و زبان فارسی نخ پیوند تاریخی آنهاست. زبان اداری ( ونه رسمی ) آنهاست. شاعران اقوام مختلف ایرانی به این زبان شعر گفته و اثر آفریده اند.» در این چند جمله سر تا پا شوونیستی، ایشان باز هم به جای ملت ها ، از عبارت اقوام که متعلثق به دوران فئودالیسم است، استفاذه میکند . آیا این درست است که در ایران از بحر خزر تا خلیج فارس همه به فارسی سخن می گویند؟ البته نه! در سرتاسر‌آذربایجان، میلیون ها تن به زبان ترکی که زبان مادریشان میباشد، سخن می گویند. در کردستان میلیون ها خلق کرد به کردی حرف میزنند . در بین خلق های - ملت های- عرب و ترکمن و بلوچ ساکن ایران نیز کسی به زبان فارسی که زبان ملت فارس است و با زور و قلدری در مدارس و ادارات به ملت های غیر فارس ایران تحمیل شده است، سخن نمی گوید. در مرکز کشور نیز میلیون ها تن از ساکنین، به زبان مادری خود حرف میزنند. راستی این چه غرور و تعصبی است که همه شوونیست ها و برتری طلبان زبانی و قومی در باره زبان فارسی بروز میدهند! آقای سکولار دموکرات عزیز، چرا باید زبان فارسی، زبان اداری و رسمی ملت های غیر فارس ایران باشد؟ اگر در آذربایجان یا درکردستان و دیگر نواحی غیر فارس ایران، زبان اداری ، زبان محلی باشد، عمر دنیا به پایان میرسد؟ ۹۰ سال تمام است رژیم های ارتجاعی و شونیستی شاه و شیخ، زبان فارسی را با زور و قلدری زبان اداری ، رسمی و درسی در سرتاسر ایران تعیین کرده اند و هنوز هم سکولار دموکراتهای ما، میخواهند زبان فارسی زبان اداری در سرتاسر ایران باشد! به نظر من هیچ زبانی بر زبانهای دیگر مزیت و برتری ندارد و زبان هر ملتی برای آن ملت، عزیز و گرامی است . باید با تمام نیرو هرگونه برتری طلبی زبانی و قومی را محکوم ساخت. آقای نوری علا می نویسد « زبان فارسی نخ پیوند تاریخی » بین اقوام ( ایشان همه جا در مقاله خود به جای ملت از اقوام استفاده میکند) مختلف ایرانی است. این ادعای ایشان از ریشه غلط است. در ادوار قدیم یعنی در دوران تسلط نظام فئودالی، قرن ها زبان فارسی ، زبان کتابت و شعر و تاریخ نویسی در شرق میانه بود و شعرا همه جا به فارسی شعر میسرودند. در آن زمانها نه ملت ها وجود داشتند و نه از ستم ملی خبری بود. سلاطین ترک تبار در آن روزگاران، همه جا مشوق شعرا و نویستدگان فارسی زبان بودند.گرچه شعرای ترک زبان و آذربایجانی نیز نظیر دیگر اهل قلم به زبا فارسی شعر میسرودند و کتاب تالیف میکردند اما از قزن ها پیش، شعرای ترک زبان، نظیر نسیمی ، فضولی و صائب تبریزی به زبان مادری خود نیز اشعار بس دلنشینی سروده اند. در طول یک قرن گذشته، به علت غلبه شوونیسم و استبداد عنان گسیخته، شعرای ملت های غیر فارس ایران و از آنجمله ادیبان و سخنوران آذربایجان مجبور به اثر آفرینی وسخنوری در زبان فارسی شده اند . در تمام دوران سلطنت پهلویها در سرتاسر ایران کسی حق انتشار کتابی به زبان های غیر فارس رایج در ایران را نداشت! تحمیل زبان فارسی به ملت های غیر فارس توسط رژیم های ارتجاعی سلطنتی و اسلامی، ضربه های کاری بر پیکر ادبیات و شعر و داستان نویسی این ملت های تحت ستم ، وارد ساخته است . با وجود این، ملت های غیر فارس ایران، در طول یک قرن گذشته،همواره به گوش فرا دادن به شعر و ادبیات بومی خود،اشتیاق وافری داشته اند. درانقلاب مشروطه، اشعار پر شور ترکی صابر میرزا در ایران طرفداران فراوان داشت.