اینکه بشریت/جامعه ایران از این حیران در بیاید، برخی از روی خیرخواهی مثل من نظراتی می گویند، فرض من ایسنت دیگران هم همین گونه اند. من با اصل و کلیات فحوای مطلب "آ. ائلیار" مخالفتی ندارم، بلکه بیشتر در تکمیل گفتار ایشان، عرایضی ارائه کردم.
اینجا فرض می گیریمف همه چیز بخوبی طی شده و مردمان ایرانی (مردم ها= اقوام، ملل، با افراد با عقاید مختلف)، به ئتلاف دموکراتیک رسیدند و انقلاب یا اصلا طلبی، به مرحله همه پرسی رسیده و می خواهند به قانون اساسی دمکراتیک رای بدهند. همین جا باز ممکن است اختلاف مخربی شکل بگیرد/ ولی میشود جلویش با پیش بینی گرفت/تجربیات گذشته ابزار ماست/ ما بایست بپذیریریم از خود دمکراسی هم ارای مختلفی است.
با فرض اینکه کمونیستها و سوسیالیست حاضر بشوند تحت یک نظام اقتصادی آزاد، فعالیت کنند و مثلا به سیستم دمکراسی با قابلیت مشابه ایجاد سوسیال دمکراسی سوئدی رضایت بدهند:
توجه! این نام ها پیشنهادی و برای روشن قضیه است. جزئیات نام گذاری میتواند تغییر کند، مهم ماهیت پشت کلمات است.
1- جمهوری (دمکراسی متمرکز)
2- جمهوری فدرال (دمکراسی غیر متمرکز)
3- مشروطه (دمکراسی با نماد تشریفاتی سلطنت)
4- مشروطه فدرال (دمکراسی غیر متمرکز با نماد تشریفاتی سلطنت)