تضاد نسبت جهت ها ، گرایشها،

حزب به عنوان یک نهاد اجتماعی یا فنومن « طبیعی-روحی»، در درون و برون خود شامل تضاد است، و همین طور دولت-حزب نیز به عنوان دو چیز وحدت دار در یک مجموعه، دارای « وحدت و تضاد» هستند. که این خاصه حرکت آنها را سبب میشود.
تفاوت دو چیز گرچه تضاد نیست، اما استعمال این تفاوتها در عمل انسانی میتواند وحدت یا تضاد بیافریند. که به آنها تضاد دو عملکر یا وحدت دو فونکسیون میگوییم. مثال : استعمال عکس دو نفر به جای یکدیگر دو عمل متضاد است. یعنی عملکرد تفاوتها میتواند نافی هم باشند.
0 عدد است. 1 نیز عدد است. با هم تفاوت دارند ولی «عمل» استعمال آنها به جای یکدیگر متضاداند.


همدیگر را نفی میکنند. ( دنیای فونکسیون)
تضادها درونی یا بیرونی هستند. یک چیز هر دو تضاد را هم دارد. و فرعی و اصلی یا عمده و غیر عمده هستند.
حزب و دولت به عنوان نهاد، یا « مادیت -معنویت» وحدت و تضاد دارند- در ساختار و عملکرد. هم بیرونی و هم درونی. در عین حال که « تفاوت» نیز دارند.
تفاوتها تمایزات دو چیزاند. استعمال تفاوت توسط انسان میتواند « تضاد فونکسیون» ایجاد کند. میتواند درست استعمال شود و تضاد هم ایجاد نشود. مثلا عکس دو نفر را به مکان خود به چسبانیم. (تضاد و عدم تضاد عمل)
تضادها در دنیای انسانی و مادی فونکسیون و عدم فونکسیون دارند. و به « مکان و زمان» بسته اند.

--
در مقاله عمدتا تضاد «عملکرد» حزب و دولت-تضاد بیرونی- در کل جامعه درونی- بحث شده. واز « تابعیت و عدم تابعیت»- که دو پدیده ی متضاد با یکدیگراند- سخن رفته است.
در یک سیستم چند حزبی ، عملکرد دولت « برایند نیروی چند حزب » است، اما حزب « برایند نیروی افراد آن تشکل»است.
این دو عملکرد میتوانند نسبت به هم « ساز یا ناساز» باشند. وجود عملکرد « ساز» با دولت در حزب یعنی « جزیی» از فونکسیون آن بودن.
در این حالت (زمان-مکان) حزب از « وضع اعتراضی» خارج میشود و ماهیت عملکرد خود را گم میکند- که ناقض غرض وجودی حزب است.