سلام جناب تهرانلی؛

چراکه دوست گرامی می بینید من هرگز شماها را بخاطر باورها، وابستگی های سیاسی، فرهنگی و دلبستگی های اتنیکی تان سرزنش و ملامت نکرده و نمی کنم، و این حق را تحت هیچ شرایطی برای خود قائل نیستم و آنرا قطعا تعدی به حقوق فردی شما می دانم. بلکه درست برعکس آن، من مواضع تک تک شماها را با همه ی اختلاف نظرهائی که ممکن است با آنها داشته باشم و دارم مورد پشتیبانی قرارداده و می دهم.

پس دعوای من سمت اش به بسوی شماها نیست، شماها بنوعی همدرد و همراه فردای من هستید. زیرا ما می خواهیم ساختاری بوجود بیاوریم که انسانمدار باشد.
جدال سازش ناپذیر من با ساختاری ست که زندگی همه ما را تباه کرده، شهروندانش را یا کشته و یا آنها را ناچار از ترس مرگ ویلان ساخته، و زهر کشنده ی زور و ستم اش را همگی ما بارها چشیده و به ریای آسمانی آنها پی برده و آگاه هستیم.

تردید نکنید که من دشمن ساختار تکقطبی، و با تمام وجود مدافع حاکمیتی دمکراتیک ـ مردمی و برابرجویانه می باشیم. آری من چپ و کمونیست بی تعارف تک تکتان را یاران راه پیشاروی فردا می دانم. یکایک ما بعنوان پناهندگان، تا زمانیکه در این دیاران غربت باشیم، پیوسته موجودهائی بیگانه با خویش و درخود شده و رفته باقی می مانیم و در این فضا تهی و تحمیلی به آسودگی نمی رسیم، و هرگز آرامش مطلوب خود را نخواهیم یافت و داشت.

(( زیرا اهداف انسانمدارانه ما یقه ی ما را رها نخواهند ساخت.)) هرکدام از ما در هر گوشه و سوئی که باشد هدفمند آرمان هایمان توده ای هستیم.

پس بهتر است با هم کنار بیاییم و نقاط مبهم فکری همدیگر را روشن کنیم. و همزمان بیایید یکدیگر را آنگونه بینیم و بپذیریم که هرکدام هستیم؛ تا فرصت دوستی و آرامش و تراکم نیروی مشترک را بیابیم، و بتوانیم با همبستگی و همگامی یکدیگر هرچه زودتر بپا بایستانیم و توانمان را صرف افشاگری و سرنگونی رژیم شیعی کنیم تا با بیداری توده ها و گذر از کلیت دستگاه مذهبی، شرایط وقوع آن مهیا و فراهم شود.
و سپس بتوانیم با خواست و اراده ی رنگین توده ها و ملیت ها برای ساختن فدرالیسمی مردمی، دنیائی انسانی تر و مردمی تر و علیه هرگونه دیکتارتوری با هم همکاری کرده و وارد گود مبارزه ی طبقاتی ـ آزادیخواهانه در ایران بلازده شویم.
تندرست باشید

من ترجیح می دهم بجای برخوردی مشابه روش شما که جز دشمنی افکنی نیست، بیشتر همگان را دعوت به همفکری و دیالوگ روشنگرانه و شفاف کرده و همزمان کارمشترک علیه گذر از کلیت ستمگری مذهبی ولائی تدارک کنیم.

زیرا نیروی ما نباید صرف رودرروئی های سلیقه ای، عقیدتی و یا اتنیکی شود. اگر رژیم خودکامه خامنه ای از پیش پا برداشته شود، آنگاه می توانیم آزادنه تر با هم ساختاری را بوجود بیاوریم که در آن نه ترس سرخ، نه قلدری شاه و نه همین بیدادگری و چپاولگری شیعی می ماند. راه و راهکار همه ما جز این نیست. آیا شما چاره ای بهتر سراغ دارید؟