اینجانب در چهار سال آخر حکومت نجیب (1986 _1990)در کابل زندگی می کردم و مسایل این کشور را از نزدیک دنبال نمودم . بنظر من قبل از هر چیز بایستی گفت که تیتر گذاری مقاله غلط است که از ابتدا سئوالی طرح می کند که فکر خواننده را تنها به عامل روس ها محدود نماید؛ در حالی که عوامل موثر و تعینن کننده نقش غربی ها را در سقوط نجیب را مسکوت می گذارد . تیتر رامی شود اینطور هم انتخاب نمود«نجیب قربانی سیاست ادامه حمایت غرب از بنیاد گرایی اسلامی شد؟» خیلی روشن است که اتحاد شوروی ازهم پاشیده بود ونجیب ایدئولوژی مارکسیستی را کنار گذاشته بود ودست هایش را به علامت تسلیم بلند کرده بود؛ بهمین خاطر3 ماه وزورات دفاع را برای احمد شاه مسعودخالی گذاشت.سیاست ملی _ لیبرالی در پیش گرفت قصد او این بود که نظام سکولار دولت افغانستان درمقابل آلترناتیو اسلامی راحفظ نماید.متاسفانه غربی ها آلترناتیو اسلامی ها را به
کاملا مشخص است که شوروی شکست خورده بود وغرب سرمست از پیروزی حاضر نبود به تقاضای آینده نگرانه دکتر نجیب گوش نماید. هفت حزب اسلامی پس از کسب قدرت که با کمک سازمان ملل صورت گرفت ؛ وارد کابل شدند. نجیب در روز های اخر قدرت می گفت وقتی قدرت سیاسی به هوا پرتاب شود ؛دهها دست برای قاپیدن آن به هوا بلند می شودو خلا قدرت و تنئوع اتنیکی افغانستان و حضور قدرتمند بنیادگرایی اسلامی در اپوزیسیون جنگ های داخلی وویرانی را برای آینده افغانستان رقم خواهد زد. اری چنین هم شد مجاهدین وارد شهر ها شدند و گلبدین حکمتیار نخست وزیرشد .او در خارج شهر کابل ماند و به شهری که خود نخست وزیر آن بود را بمباران می کرد . کار بجایی کشید که مردم با شوخی به غربی هامی گفتند :«نجیب گاو را به ما پس بدهید و هفت خر را پس بگیرید» (هفت خر منظور هفت حزب اسلامی اپوزیسیون بود که پس از سقوط نجیب قدرت را ظاهرا کسب کرده بودند و از انجا که نجیب هیکل درشتی داشت مردم او را «نجیب گاو » نامیدند) . بعد ها دیدیم که این هفت حزب اسلامی انقدر با هم جنگدیدند و کابل را به ویرانه ای مبدل نمودند که طالبان که دست پروده پاکستان و مورد حمایت سعودی ها بود قدرت را با استقابل مردم گرفتند . افغانها از دست مجاهدین جانشان به لب رسید ؛ طالبان را ناجی خود یافتند و از حکومت طالبان ؛القاده و بن لادن و 11 سپتامبر در بیرون امد . متاسفانه نویسنده این مقاله به این موضوعات اشاره ای نمی کند .