شعر زیبائی در محکوم کردن جنایتهای اسلام بدست جنایتکار بی وطنی بنام خمینی است . باید بدانیم که خمینی بدون حمایت غرب پایش هر گز به ایران باز نمیشد. این غرب بود که نظام سابق را بخاطر مبارزه با شوروی قربانی کرد.
بلی ما مردم ایران قربانی باز ی قدرت شوروی سابق و غرب شدیم بدون انکه به منافع ملی خود فکر کننیم.
مخالفان نظام سابق نه تنها نتوانستند از فضای باز شده به نفع مردم استفاده کنند بلکه اگاهانه تبر به ریشه ملی گرائی ازادیخواهی و دمکراسی زدند .این یک دروغ تاریخی است که ادعا میکنند خطر ر ا درک نکردند . دفاع اگاهانه از ارتجاع سیاه و دشمنی با همه و همکاری نکردن زمینه های کشتار های سال 67 را بوجود اورد . شعر بالا فریاد خاموش نسلی سوخته است که همه هستی خود را برای خرافات وسیاه اندیشی و ایران ستیزی به باد دادند .
(سیاوش کسرایی نیز پس از ملاقات اعضای کانون نویسندگان با آیت‌الله خمینی در وصف او سرود:
“دارمت پیام
ای امام
که زبان خاکیانم و رسول رنج
بر توام درود بر توام سلام
آمدی
خوش آمدی، پیش پای توست ای خجسته‌ای که خلق
می‌کند قیام
حق ما بگیر
داد ما برس
تیغ برکشیده را نکن به خیره در نیام
حالیا که می‌رود سمند دولتت، بران!
حالیا که تیغ دشنه تو میبرد
بزن”)
گشتار سال 67 همان تیغ برکشیده بود که هنوز میبرد و میبرد. راستی با این کارنامه شرم اور چپ چه جائی برای
برگزاری هفتاد و پنجمین سال تولد حزب وجود دارد؟