جناب دیرنج مین ائللی,

فرار به جلو رو گاهی میشود فرار به بالا نامید زیرا فراری در هر حال قصدش اینست که جایی را به ناحق اشغال کند خواه این جا در جلو ترباشد یا در بالا تر از بقیه . معمولا میدانیم که شخصی که از هر لحاظ لایق باشد برتر و بالاتر و والاتر و جلو تر از دیگر افراد بحث کننده است . شخصی این خصوصیات بحث را به ارامی شروع میکند و دلایل منطقی می اورد و در صورت لزوم سکوت میکند اما فراری اصولا میخواهد به هر قیمتی جلو باشد و از انجا که خویش را دونده ای در یک مسابقه ی ماراتون میداند و بحث را برد و باخت میپندارد دائم در پی کوبیدن حریفرا دونده ای در یک مسابقه ی ماراتون میداند و بحث را برد و باخت میپندارد دائم در پی کوبیدن حریف به در و دوار مسیر است اگر چه خویش نیز در این گیرو دار اسیب میبیند اما بروی خویش نمی اورد زیرا فراری اصولا قدرت پوشش دادن به زخم های خود را اموخته است ویا راه را در این ماراتون به زعم خویش پر از سنگلاخ میکند تا حریف را از پیشروی باز دارد . فراری بسیاری از خصوصیات خویش را در طول زمان بر ملا میکند و نه فقط در استراتژی که در تاکتیک نیز به جلو فرار میکند .
فراری در مخفی کردن خصوصیات خویش استاد است مثلا دیگران را متهم میکند که اهای ( نه رگ های گردن به حجت قوی ) ! در حالی که خود رگهایی درشت شده تر دارد .
از مهمترین خصوصیات روانی و شخصیتی فراری ترس و در نتیجه عدم و رود به بحث های شفاهی و رو دروی غیرمجازی است . در این گونه موارد فراری از ترس جوابگوی و اظهار نظر دچار عوارض ترشح ادرنالین ناشی از اضطراب و ترس یعنی رنگ پریدگی طپش قلب خشکی دهان و لرزش در تکلم و اندامها میشودو این نکته در شناسایی فراری بسیار اهمیت دارد . زیرا بحث ها ی اینگونه هر چند محفلی و محدود باشند اطرافیان اجازه ی فکر کردن به طرف نمیدهند و فراری نیز اگر با معلومات اندک خود بخواهد جواب دهد به مشکل بر میخورد وچون در یک مناظره ی رو در رو تقاضای جواب بعد از نوشیدن استکانی چای کردن بسیار مضحک خواهد بود ترجیح میدهد عطای بحث را به لقایش ببخشد استثنا فقط درمواردی است که فردی یا افرادی را با خصوصیات خویش در بحث بیابد که او مث فراری در پی پرداختن به (باری به هر جهت) و مسخرگی و شوخی هایی سبک باشند که در یک غلط انداز واضح ممکن است طنز نامیده شود!!
از انجا که فراری صحنه ی دیالوگ را میدان جنگ میداند در پی کشکر کشی است و احتیاج به نیروی پیاده نظام دارد و اگر نیابد در یک فرایند انفعالی (خویش ) را (ما) میخواند در حالیکه هرگز نمیگوید این (ما) چگونه حاصل میشود و اگر جزیی است از کل انوقت ان کل کیست و وزن جز به کل چقدر است تا بهایی یابد . ؟؟!! فراری اصولا اصولا انسانی (ضد عقیده )است و نه (دارای عقیده) . برای او مهم کوبیدندیگران است و نه ابراز یک( عقیده ). او فقط انتقاد میکند و چیزی به عنوان عقیده بروز نمیدهد تا مورد نقد قرار گیرد ودر صورتیکه خویش را در تنگنا ببیند با بکار بردن (ما ) بجای (من )باز هم توهم خویش را اشکار میکند .
در تاکتیک فراری مثال هایی هم میشود ذکر کرد
1.. بحث در مورد دزدان دریایی است و مسائلی که در یکی دوسال اخیر در شاخ افریقا در جریان است برای وارد شدن به این بحث حد اقلی از اطلاعات تاریخی و اجتماعی و اشنا بودن به ژئو پولیتیک منطقه لازم است . دیالوگ که شروع شود فراری با استفاده از تاکتیک فرار به جلو و چون در هر بحثی فقط به فکر شکست حریف است بلافاصله به جای ورود به بحث اصلی میفرماید که ایشان روزگاری در خیابانی در موگادیشو نوشابه ای خورده است و فقط همین . فراری قصدش اینست که به طرف بگوید که اصولا من زاده ی انجا هستم پس هشدار که من از تو اطلاعاتی بیشتر دارم و برتر هستم --دنباله مطلب چون در اینجا جا نمیگیرد در کامنت بعدی میآورم و مجددا از اجبار به این اقدام عذرمیخواهم.