Skip to main content

فرد یا گروه سیاسی « آزادیخواه

فرد یا گروه سیاسی « آزادیخواه
آ. ائلیار

فرد یا گروه سیاسی « آزادیخواه و دموکرات و برابری خواه» میتواند:
- در مجامع جهانی ، در مجالس دولتهایی که حد اقل اصول حقوق بشر را در جوامع خود و در سطح جهان رعایت میکنند، شرکت کرده و « مشکلات خلق و ملت خود» را به گوش جهانیان برساند و حکومت استبدادی و دیکتاتوری جامعه ی خود را تحت فشار قرار دهد.
- میتواند با سازمانهای سیاسی و مدنی آزادیخواه و دموکرات و برابریخواه جوامع دموکرات و «مرتجع» همبستگی متقابل ایجاد کند.
- اما نمیتواند خود را « ابزار سیاست دولتها» بکند، به امید اینکه برایش « کمک» کنند.
دولتها به فرد یا گروه به بهای « ابزار شدن» نزدیک میشوند.
فرد یا گروه در رابطه ی « ابزاری» حیثیت «سیاسی» خود را از دست میدهد. امکان اینکه خود را « ابزار» نکند عملا وجود ندارد.

در رابطه ی « دولت خارجی با فرد و گروه» جهت « کمک گیری» وجود رابطه ی « برابر» غیر ممکن است. عدم رابطه برابر، ماهیت « ابزار شدن» دارد.
- مسعود رجوی رابطه ی خود را با صدام « علنیت» بخشید علنیت گر چه اقدامی مثبت است ولی دلیل بر درستی رابطه نیست. معنی رابطه برای صدام « پیدا کردن یک ابزار» بود و برای مسعود « پیدا کردن کمک» . ولی در نهایت این مسعود بود که قربانی سیاست « صدام و انتخاب رابطه ی نابرابر» خود شد. این ترا ژدی اکنون نیز در رابطه با عربستان تکرار میشود.
حزب دموکرات کردستان ایران و بخشی از احزاب کردی، و گروهها و افرادی از دیگر ملیتها نیز به این دام افتاده اند.
اینان رابطه کمک گیری را علنیت هم ببخشند باز کارشان و سیاست شان نادرست و به زیان « استقلال و آزادی و دموکراتیسم» خلقهای خودشان است. در نهایت اینها قربانی سیاست دولت رابطه دار و «طرف معامله» ی خود هستند.