جناب بشریت حیران,
من چند لحظه پیش کامنت زیر را در پای مقاله ای دیگر نوشتم و اینجا آنرا تکرار میکنم و تاکید میکنم به قول مولانا " هرچه میخواهد دل تنگت بگو " :
" من تا کنون فکر میکردم و هنوز تا حدودی فکر میکنم که کامنت نویسان سه دسته اند, آنها که مأمورند - خارجی و داخلی - آنها که نا آگاهند - بنظر من - و آنها که با کامنت های بی سرو ته خود جویای آرامش روانی اند. و گمان میکردم که سایت ایران گلوبال احتمالا باید از انتشار بعضی از این کامنت ها جلوگیری نماید. امروز و در این لحظه بر من اشراق شد که به خطا رفته ام.
مسئله اینست که ما در دنیای کوچک خود - و هزاران سایت دیگر در دنیا - گمان داریم که اگر مثلا همگی مردم دراثر گفتارهای ما حقایق را کشف کنند دنیا را تغییر خواهیم داد, که چنین نیست و نیروهای ژئو پولیتیک چنان اجازه ای نخواهند داد, مانند مصر و لیبی و سوریه.
یعنی تقریبا " هیچ آدابی و ترتیبی مجوی" و خیالتا کاملا راحت باشد.