peerooz عزیز، درست است، «
آ. ائلیار
peerooz عزیز، درست است، « مردمان مختلف » مشکلی با هم نداشته اند، چه در ایران و چه در جهان، همیشه در صلح و صفا و صمیمیت زندگی کرده اند.
« دشمنی و کشتار و ستم و جنگ» از سوی حکومتی ها و گروه شاهان و سیاستمداران قدیم و جدید پیش برده شده و میشود. منهای کسانی که این راهها را نرفته اند.
متأسفانه در جامعه ما گذشته از موارد استثنایی، هیچگاه انسانها در مورد چگونگی زندگی شان حق انتخاب« آزاد و آگاهانه ای» نداشته اند. همیشه « قدرتمندان» خواست خود را به نسلها تحمیل کرده اند.
اگر درگذشته انجام چنین کاری راحت بود اکنون هزینه ی زیادی دارد. گذشته از هر چیز کار درستی نیست.
زمان راه حلهای آزادی آفرین و انسانی نیاز دارد. درست و انسانی هم نیست که در خشونتها و جنگها به دام افتاد.
انجام این کارها به سطح درک بالای همه ی تلاشگران و اعضای جامعه بستگی دارد.
امید است توجه به عدم خشونت، و حل مسایل سیاسی از راه مسالمت، تبدیل به راه حل عملی شود.
وقتی انسانهای یک جامعه خودشان نتوانند مسایلشان را حل کنند به قدرتهای خارجی امکان میسازند که آنها بیایند و در جهت
منافع خودشان سرنوشت جامعه را تعیین کنند.
همدلی وقتی خوب است که ستم زبانی نباشد و ستمهای دیگر.
با کسی که از تبعیض حمایت میکند نمیتوان همدلی داشت.نظامی که تبعیض اعمال میکند نمیتواند همدلی ایجاد کند.
آن تنها میتواند « عامل گریز» باشد.
جایی که تبعیض و ستم نباشد همدلی به وجود میاید و « زبانهای گوناگون نا آشنا» جزو زیبایی های زندگی و انسانی به حساب میایند.
وقتی انسانهای یک جامعه خودشان نتوانند مسایلشان را حل کنند به قدرتهای خارجی امکان میسازند که آنها بیایند و در جهت
منافع خودشان سرنوشت جامعه را تعیین کنند.
همدلی وقتی خوب است که ستم زبانی نباشد و ستمهای دیگر.
با کسی که از تبعیض حمایت میکند نمیتوان همدلی داشت.نظامی که تبعیض اعمال میکند نمیتواند همدلی ایجاد کند.
آن تنها میتواند « عامل گریز» باشد.
جایی که تبعیض و ستم نباشد همدلی به وجود میاید و « زبانهای گوناگون نا آشنا» جزو زیبایی های زندگی و انسانی به حساب میایند.