خب گفتم من مطئن نیستم حتی فردا زنده باشم، دلایل خودم دارف امیدوارم ایارن گلوبال کامنت هایم منتشر کن، بخصصو این اخری که شخصا بخاطر حرف ناپسند ناخواسته و ندانسته به دیگران- حتی دشمنانم- کرده ام. من چند روزی فشار زندگی بدجوری رویم هست. مشکلات مالی و روحی. ولی سر اصل حرفم هستم. بارها ان لینک تکرار کردم، که هی توضیح ندهم درابره منظورم از دمکراسی فدرال.
گفتم چند رسانه اینترنتی پر مخاطب است که رادیو فردا بعد bbc مهمترین است. BBC که باید ثبت نام کنی. خب منم مایل نیستم هویت اشکار شود. صددای امریکا از هر صدتا یک کامنت منتشر میکند. رادیوزمانه که شده کلا مبلغ افکار امثال نیکفر و فمنیسم و دگرباشی جنسی!
دیدم دگراندیشی مرا تنها ایران گلوبال تحمل میتواند بکند. گفتم میتوانم وبلاگ بزنم، ولی اصلا امکانات مادی و زمانی ندارم که حرفم حتی به یک درصد مردم برسانم
در ایارن گلوبال فحاشی میشود. ولی ارزش اینست
رادیو فردا بگیر و نگیر دارد، اخیرا تا 50% کامنته ایم سانسور میکرد با نام کاربری مختلف، چند دگراندیشی ام را تحمل نمیکرد.
خب من دارم اقای صادق زیباکلام(که خیلی برای مرام دلیری و دمکراسی خواهش احترام قائلم و خیلی هم ازش چیزهای خوب یاد گرفتم) دور می افتد و می گویند ، رضاشاه و قوام مثل امیرکبیر وطن پرست بودند! چرا؟ چون با بلشویک های شوروی در اذربایجان و کردستان مهباد مقابله کردند و این دو منطقه به مام وطن باز گرداندند!
یعنی تمامیت ارضی برای تدوام استبداد شده، وطن پرستیف نادرشاه چون محمود افغان راند و هن غارت کرد، وطن پرست است! نه خیرم! نه رضاشاه، نه قوامف نه نادر و نه حتی میرزا تقی خان هیچ کدام وطن پرست یا ایارن دوست نبودند، همه یا حاکم مستبد یا عامل استبداد بودند. اما انصاف میدهم امیرکبیر یک تار مویش به همه سلاطین و ملاهای حاکم امروزی می ارزد، ولی با همان وجدان اازد می گویم امیرکبیر هم یک جنایتکار است چون دستور فجیع فرقه بابیه داد. یک وقت فکر نکنید من بهایی یا ابابیه هستم، نه! از منظر حقوق بشری می گویم، امیرکبیر یکی از جنایت هولناک تاریخ بشریت عاملش شد یا به اختیار یا به اجبار!
ای کاربران آشنا و ناشناس این سایت، شاید من فردا نباشم، شاید هنگام کارگری تو خیابان با تصادف ماشین کشته بشم یا توسط عامل دیگر مثل تروریستی. ولی این حرفم اویزه گوشتان کنید، تاریخ پر از دروغ و اندکی راست هست که اغلب توسط عمال حاکم می نویسند، این حرف درستی است.
من فارسی زبان، به همان صداقت میگویم حکومت استبداد همیشه حکومت اقلیت است، فرقی نمی کند زبان مادری یا دین یا قومیتش چه باشد، وقتی حاکمیتی شرایط احراز استبدادی پیدا کرد، دیگر حکومت اقلیت است، حتی اگر نازی ها هیتلری از راه دمکراسی 1933 پیروز شوند، وقتی نازیها و هیتلر شروع کردند به حکومت استبدادی و جنایت علیه بشریت، دیگر حکومت اقلیت هستند و نه اکثریت و نه دمکراسی.
اما براستی چرا حاکمیت های دمکراسی فرانسه و آلمان...، با وجودی ترور بختیار و قاسملو و فرخ زاد ها، باز هم با حکومت استبدادی تهران مراوده و معامله می کنند و با برجام ضمانت نامه 25 ساله بقا می دهند؟
لطفا جناب piroozو ائلیار و لوایی و توکلی.... شما که استاد من هستید در سیاست پیشگی، بیایید پاسخ بدهید.
راهنمایی میکنم، به چیزی به نام "منافع ملی" فکر کنید و فرقش با جکومت استبدادی و حکومت دمکراسی! استبدا به منافع محدودش فکر می کند ولی دمکراسی به منافع عموم مردم!. باز هم حرف تو دهنتان نمی گذارم. لطفا پاسخ بفرمایید سوالت شاید کودکانه مرا!