من بشر حیران و تنهایم، فارسی

من بشر حیران و تنهایم، فارسی زبانی ام به حکم جبر و زمان است، ایارنی ام، ولی هرگز بخود اجازه نخواهم داد باری هویتی بنا برجبر زمان و مکان بر من تحمیل شده، بر کسی ظلم کنم، هرگز مبدا چنینیف و ننگ ب رمن که چنینی کنم! دیگران نمیدانم!
امیدوارم عذرخواهی ام قبول کرده باشید.
به جناب ائلیار و هم اندشان و همره روانش این شعر خیام تقدیم میکنم و فعلا بدرود.
**********
ای بس که نباشیم و جهان خواهد بود
نی نام زما و نی‌نشان خواهد بود
زین پیش نبودیم و نبُد هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

عمر خیام