از تجربه های عبرت انگیز زندگی یکی اینست که آدم به ساده لوحی خود بخندد. من تا کنون گمان میکردم که این جنگ فارس و ترک در صفحات ایران گلوبال معقول، منطقی و توجیه پذیر میباشد و کامنت گذاران واقعا بر سر موضوعات منطقی با یکدیگر به گفتگوی نزاع مانند میپردازند. امروز میبینم که احتیاجی به این مطلب نیست. کافیست دانشمندی بحث را با " هخامنشیان افسانه است مثل داستان های فردوسی " شروع کند تا سیل کامنت های هزار بار تکراری, تکرار گردد. شبی پدر به فرزندان خبر داد که خیال دارد فردا اتومبیل بخرد. بر سر محل نشستن در اتومبیل چنان هیاهویی برخاست که سر انجام پدر گفت یالله همه پیاده شین میخوام ماشین را پس بدهم. حقیقت اینست که این ماشین را باید هر روز ده بار پس داد.
آدم یاد قضییه حیدری نعمتی میافتد.
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%DB%8C%D8%AF%D8%B1%DB%8C_%D9%86%D8%…