Skip to main content

من این مقاله دراز با ۴۵

من این مقاله دراز با ۴۵
peerooz

من این مقاله دراز با ۴۵ رفرانس را نخوانده ام و احتیاجی به خواندن آن هم نمی بینم. روی سخن من با کامنت گذارانی ست که صد ها بار این آرمان ها را تکرار کرده اند. ما نه در اروپا زندگی میکنیم نه در کانادا و نه در آمریکا. ما نه چشمانمان آبی ست نه مویمان طلائی و نه مذهبمان مسیحی, نه مسلکمان کاپیتالیسم و سوسیال دمکرات و نه سیستم مان دمکراسی ست. ما حتی شکل هندی ها و چینی ها و ژاپنی ها و کره ای ها هم نیستیم.( بگوئید خوک نژاد پرست ).
در ناحیه ما در کدام یک از کشورهای مصر, عربستان سعودی, امارات متحده عربی, قطر , یمن, افغانستان, جمهوری های آسیای میانه, جمهوری آذربایجان, ترکیه, عراق, سوریه و اردن, آرمان و آرزوهایی که ذکر شده اجرا گردیده است؟ آیا این دولت - ملت ها که بیش از ۶۰۰ -۵۰۰ سال طعمه استعمار بوده اند حتی تا به امروز به میل و اراده خود به اینجا رسیده اند؟ اگر نه چرا ما غول نامرئی در صحنه را

نمی بینیم و با موهومات به امید آنکه غول به نفع ما وارد میدان شود خیال بافی می نمائیم؟ و یا اگر ما خود قادر به حل مشکلات خود نبوده ایم کدام معجزه میتواند کرم درخت ما را اصلاح نماید؟ آیا تجربه " اتحاد ! " اوپوزیسیون برای ما کافی نیست؟